عـــشـــق تـــو آورد قــدح پـــر ز بـــلــاهــاگفتـم می می نخورم پـیش تـو شاهاداد مـی مـعــرفــتــش آن شــکـرســتــانمـسـت شـدم بـرد مـرا تـا بـه کـجـ…
عـــشـــق تـــو آورد قــدح پـــر ز بـــلــاهــا | گفتـم می می نخورم پـیش تـو شاها |
داد مـی مـعــرفــتــش آن شــکـرســتــان | مـسـت شـدم بـرد مـرا تـا بـه کـجـاها |
از طـــرفـــی روح امــیــن آمـــد پـــنــهــان | پـیش دویـدم کـه بـبـین کـار و کـیـاهـا |
گــفــتــم ای ســر خــدا روی نــهـان کــن | شـکـر خـدا کـرد و ثــنـا گـفـت دعـاهـا |
گـفـتــم خـود آن نـشـود عـاشـق پــنـهـان | چیست که آن پرده شود پیش صفاها |
عشق چو خون خواره شود وای از او وای | کـوه احـد پـاره شـود خـاصـه چـو ماها |
شــاد دمـی کــان شــه مـن آیـد خــنـدان | بــاز گـشــایـد بــه کـرم بــنـد قــبــاهـا |
گــویـد افــســرده شــدی بــی نـظــر مــا | پــیـشــتــر آ تــا بــزنـد بــر تــو هـواهـا |
گـوید کـان لـطـف تـو کـو ای همه خـوبـی | بــنـده خــود را بــنـمـا بــنـدگــشــاهـا |
گـویـد نـی تــازه شـوی هـیـچ مـخـور غـم | تـازه تـر از نرگـس و گـل وقـت صـبـاها |
گـــویـــم ای داده دوا هـــر دو جـــهـــان را | نـیـسـت مـرا جـز لـب تــو جـان دواهـا |
مـیوه هـر شـاخ و شـجـر هسـت گـوایش | روی چـو زر و اشـک مرا هسـت گواها |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج