هــر آن کــو صــبــر کــرد ای دل ز شــهــوت هــا در ایــن مــنــزلعوض دیدسـت او حـاصل بـه جـان زان سـوی آب و گلچـــو شـــخـــصـــی کـــو دو زن دارد یـ…
| هــر آن کــو صــبــر کــرد ای دل ز شــهــوت هــا در ایــن مــنــزل | عوض دیدسـت او حـاصل بـه جـان زان سـوی آب و گل |
| چـــو شـــخـــصـــی کـــو دو زن دارد یــکــی را دل شـــکـــن دارد | بــدان دیـگـر وطـن دارد کـه او خــوشــتــر بــدش در دل |
| تــو گــویــی کــایــن بــدیــن خــوبــی زهــی صــبــر وی ایــوبــی | وزین غـبـن اندر آشـوبـی کـه این کـاریسـت بـی طـایل |
| و او گــویــد ز ســـرمــســـتـــی کـــه آن را تـــو بـــدیــدســـتـــی | که آن علوسـت و تـو پـسـتـی که تـو نقصی و آن کامل |
| بــــــدو گـــــر بــــــاز رو آرد و تــــــخـــــم دوســـــتــــــی کـــــارد | حــجــابــی آن دگـر دارد کـز ایـن سـو رانـد او مـحــمـل |
| چـــو بـــاز آن خـــوب کـــم نــازد و بـــا ایــن شـــخـــص درســـازد | دگــربــار او نـپــردازد از ایـن ســون رخــت دل حــاصــل |
| ســــر رشـــتــــه صـــبــــوری را بــــبــــیـــن بــــگـــذار کـــوری را | بـبـیـن تـو حـسـن حـوری را صـبـوری نـبـودت مـشـکـل |
| هـمـه کـدیـه از ایـن حــضــرت بــه ســجــده و وقــفــه و رکـعــت | بــرای دیــد ایـن لــذت کــز او شــهــوت شــود حــامــل |
| بــــفــــرمـــا صــــبــــر یـــاران را بــــه پــــنـــدی حــــرص داران را | بـمـشـنـو نـفـس زاران را مـبـاش از دسـت حـرص آکـل |
| کــســی را چــون دهــی پـــنــدی شــود حــرص تــو را بـــنــدی | صــبــوری گــرددت قــنـدی پــی آجــل در ایـن عــاجــل |
| ز بی چون بین که چون ها شد ز بی سون بین که سون ها شد | ز حلمی بـین که خون ها شد ز حـقی چـند گون بـاطل |
| حـــروف تـــخـــتـــه کـــانـــی بــــدیـــن تأویـــل مـــی خـــوانـــی | خــلـاصـه صــبــر مـی دانـی بــر آن تأویـل شــو عـامـل |
| صــبـــوری کــن مــکــن تــیــزی ز شــمــس الــدیــن تــبـــریــزی | بشر خسپی ملک خیزی که او شاهیست بس مفضل |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
