بــس کـه دارد نـاتــوانـی ریـشــه در اعـضـای مـنسایه همچون دام می پـیچد بـه دست و پـای منداغ حــــــســـــرت جــــــا نـــــدارد در دل آزاده اماین حـش…
| بــس کـه دارد نـاتــوانـی ریـشــه در اعـضـای مـن | سایه همچون دام می پـیچد بـه دست و پـای من |
| داغ حــــــســـــرت جــــــا نـــــدارد در دل آزاده ام | این حـشم بـرخـاستـه است از دامن صحـرای من |
| زلـف مـاتـم دیـدگـان را شـانـه ای در کـار نـیسـت | دســت کــوتــه دار ای مـهـر از شــب یـلـدای مـن |
| مـشـت خـاکـی چـون عـنانداری کـند سـیلـاب را؟ | کــی نـصــیـحــتــگـر بــرآیـد بــا دل خــودرای مـن؟ |
| حرف پوچ از من کسی وقت غضب نشنیده است | کـف نـمـی آرد ز هـر طــوفـان بــه لـب دریـای مـن |
| دشـمـن از همـواری مـن خـون خـود را می خـورد | سـیل را دسـت تـعـدی نـیـسـت بـر صـحـرای مـن |
| چون کنم پـی گم، که بـا این سوز هر جا می روم | شـمـع روشـن مـی تـوان کـردن ز نقـش پـای مـن |
| هـمـت والـای مـن روزی کـه قــامـت راســت کـرد | هـیـچ تـشـریـفـی نـیـامـد راسـت بــر بــالـای مـن |
| چـون لـگـن در زیر پـای شـمع می آید بـه چـشـم | آســـمـــان در زیـــر پـــای هـــمـــت والـــای مـــن |
| کـوه و دشـت از لـنگـر تـمکـین من آسـوده اسـت | آه اگـــر زنــجـــیــر بـــردارد جـــنــون از پـــای مــن |
| جـوش دریـا کـم نـمـی گـردد ز سـرپــوش حـبــاب | مـهـر خـامـوشـی چـه سـازد بـا لـب گـویـای مـن؟ |
| بــر لـب چــاه زنـخــدان تــشـنـه لـب اسـتــاده ام | آه اگــر از ســســتــی طــالــع نـلـغــزد پــای مـن! |
| از نـســیـم صــبــحــدم صــد پــیـرهـن لـاغــرتــرم | مـی تــوانـد بــاد دامـن تــیـشـه زد بــر پــای مـن! |
| داغ دارد کــیـمــیــای صــحــبــتــم خــورشــیــد را | خـشـت را یاقـوت احـمـر مـی کـنـد صـهـبـای مـن |
| سـوز خـاکـسـتـرنـشـیـنـان را عـیـاری دیـگـرسـت | هـر سـپــنـدی تــکـیـه نـتـوانـد زدن بــر جـای مـن |
| ســاغــری از تـــلــخـــرویــی بـــاز مــی دارد مــرا | مـی تـوانـد کـرد شـیـریـن، شـبـنـمـی دریـای مـن |
| از غم دسـتـار چـون مجـنون نمی پـیچـم بـه خـود | افـسـر از خـورشـیـد دارد فـرق گـردون سـای مـن |
| اشــک تــا دامـن رســیـدن مـهـره گـل مـی شـود | بس که صائب گرد غم فرش است بر سیمای من |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
