بــگــردان شــراب ای صــنـم بــی درنـگکـه بـزمـسـت و چـنـگ و تـرنـگـاتـرنـگولـی بــزم روحــســت و ســاقـی غـیـببـــبــویــیــد بــوی و نــبــیــنــیــ…
| بــگــردان شــراب ای صــنـم بــی درنـگ | کـه بـزمـسـت و چـنـگ و تـرنـگـاتـرنـگ |
| ولـی بــزم روحــســت و ســاقـی غـیـب | بـــبــویــیــد بــوی و نــبــیــنــیــد رنــگ |
| تـو صـحـرای دل بـیـن در آن قـطـره خـون | زهی دشـت بـی حـد در آن کـنج تـنگ |
| در آن بـــزم قــدســنــد ابـــدال مــســت | نه قدسـی که افـتـد بـه دسـت فـرنگ |
| چـه افـرنـگ عـقـلـی کـه بـود اصـل دیـن | چو حلقه ست بر در در آن کوی و دنگ |
| ز خـشـکیسـت این عـقـل و دریاسـت آن | بــمـانـده اسـت بـیـرون ز بـیـم نـهـنـگ |
| بــده مـی گــزافــه بــه مــســتــان حــق | کـه نی عـربـده بـینی آن جـا نه جـنـگ |
| یـکــی جــام بــنـمـودشــان در الــســت | کــه از جــام خــورشــیـد دارنــد نـنــگ |
| تو گویی که بی دست و شیشه که دید | شـــراب دلــارام و بـــکــنــی و بـــنــگ |
| بـبـین نیم شـب خـلـق را جـملـه مسـت | ز ســغــراق خــواب و ز ســاقــی زنـگ |
| قـطـار شـتـر بـین کـه گـشـتـنـد مـسـت | نـــدانــنـــد افـــســـار از پـــالـــهــنـــگ |
| خـمـش کـن کـه اغـلـب همـه بـاخـودنـد | هـمـه شـهـر لـنـگـنـد تــو هـم بــلـنـگ |
| ره ســـیــرت شــمــس تـــبـــریــز گــیــر | بـه جـرات چـو شـیر و بـه حـمله پـلنگ |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
