چـون نرقـصـد جـانم از شـادی کـه جـانانم تـوییمـحـرم دل مـطـلـب تــن مـقـصـد جــانـم تــویـیامـشـب کـه زیبـا صـنـم مـاه شـبـسـتـانم تـوییچـرخ پــنـداری…
| چـون نرقـصـد جـانم از شـادی کـه جـانانم تـویی | مـحـرم دل مـطـلـب تــن مـقـصـد جــانـم تــویـی |
| امـشـب کـه زیبـا صـنـم مـاه شـبـسـتـانم تـویی | چـرخ پــنـداری نـمـی دانـد کـه مـهـمـانـم تـویـی |
| از دهان و قد و عـارض ای بـت حـوری سـرشـت | حـوض کـوثـر شـاخ طـوبـی بــاغ رضـوانـم تـویـی |
| دشــمــن بــیـگــانـه ام تــا شــاهـد بــزم مــنـی | مــانــع پــروانــه ام تــا شــمــع ایــوانــم تــویــی |
| بـرق عشـقت کفر و ایمان مرا یکسـر بـسـوخـت | کـز رخ و گـیـســو بــلـای کـفـر و ایـمـانـم تــویـی |
| گر مسـلمان کافرم خـواهد مقام شـکوه نیسـت | تـا بـت بـی بـاک و شـوخ و نـامـسـلـمـانم تـویی |
| آن که می جـوید بـه هر شـامی سـر زلفت منم | وان که می خواهد به هر صبحی پریشانم تویی |
| آن کـه آسـان می سـپـارد جـان بـه دیدارت مـنم | آن کـه مـشـکـل می پـسـندد کـار آسـانم تـویی |
| آن کـه مـی گـریـد بـه یـاد لـعـل خـنـدانـت مـنـم | آن کـه مـی خـندد بـه کـار چـشـم گـریانم تـویی |
| آن کـه بـر خـونـش نـمـی گـیرد گـریـبـانـت مـنـم | وان کـه مـژگـانـش نـمـی دوزد گـریـبـانـم تـویـی |
| هــم بـــه صــورت والــه انــوار پــیــدایــت مــنــم | هـم بــه مـعـنـی واقـف اسـرار پــنـهـانـم تــویـی |
| سـطر بـا شـعر فروغی را بـه خـشنودی بـخـوان | شـب کـه از بـهر طـرب در بـزم سـلـطـانـم تـویی |
| ناصرالدین شاه روشن دل که هر صبحش سپهر | عرضـه می دارد که خـورشـید درخـشـانم تـویی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
