چــنــد آواز تــو از بـــیــرون ربـــایــد هــوش مــن؟ره نـیـابـد دردرون چـون حـلـقـه در گـوش مـندر میان سـرو، قـمری دسـت خـود را حـلقـه کـردچـنـد بــ…
| چــنــد آواز تــو از بـــیــرون ربـــایــد هــوش مــن؟ | ره نـیـابـد دردرون چـون حـلـقـه در گـوش مـن |
| در میان سـرو، قـمری دسـت خـود را حـلقـه کـرد | چـنـد بــاشـد حـلـقـه بـیـرون در آغـوش مـن؟ |
| چــون شـراب کـهـنـه ام آســوده در مـیـنـا، ولـی | می نماید خویش را در کاسه سر، جوش من |
| کـوه را از بــردبــاری گـر چــه بــر ســر مـی نـهـم | ســایـه دســت نـوازش بــرنـتــابــد دوش مـن |
| دشـمـنـان را مـی شـود از هیبـت مـن دل دو نیم | جــوهـر تــیـغ دو دم دارد لــب خــامـوش مــن |
| بــیـش مـی گـردد جـنـون مـن ز سـنـگ کـودکـان | نیسـتـم بـحـری که از لنگر نشیند جـوش من |
| چون شکرخندی دهد رو، می شوم صائب غمین | نـیـش چـون زنـبـور در دنـبــال دارد نـوش مـن |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
