زخــاک کــوی تــوبــوی هـوا مــعــطــر شــدز نور روی تـو شـب همچـو مه منور شدچـو عـشـق تـو بـزمـین زآسـمـان فـرود آمـدزمـیـن زشـادی آن تـا بآسـمـان بـ…
زخــاک کــوی تــوبــوی هـوا مــعــطــر شــد | ز نور روی تـو شـب همچـو مه منور شد |
چـو عـشـق تـو بـزمـین زآسـمـان فـرود آمـد | زمـیـن زشـادی آن تـا بآسـمـان بــرشـد |
بـیمن عشق تـو دیدم که روح پـاک چـوطفل | مـسـیح وار بـگـهواره در سـخـن ور شـد |
نشد رسـیده کسـی کو بـعشق تـو نرسـید | که بـی صدف نتوانست قطره گوهر شد |
اگــرچــه دردل کــان بــود جــوهــر خــاکــی | بــیـافـت تــربــیـت ازآفـتــاب تــا زر شــد |
بـسـعی عشق تـو آن کو زنه فلک بـگذشت | بـدیدمش که زهفـتـم زمین فـروتـر شـد |
مرا چو عشق تو گشت از دو کون دامن گیر | بـسی زشوق توام آستین بـخون ترشد |
زبــهــر خــدمــت خــاک درتــو عــاشــق تــو | بآب چـشـم وضو سـاخـت تـامطهر شـد |
ازآنکه خـواجـه خـود را بـصـدق خـدمت کـرد | بـسـی غـلـام خـداونـد بـنـده پـرور شـد |
بـداد جـان ودل آن کو گدای (کوی) تـوگشت | نخواست سیم وزر آن کو بتو توانگر شد |
اگـر بــخــانـه عـشـق انـدر آیـی ای درویـش | پـی خـلـاص تـو دیـوارهـا هـمـه در شـد |
بــکـوش تــا نـرود عـشـقـت از درون بــیـرون | که پـادشـاه ولایت سـتـان بـلشکر شـد |
هـمـه جـهـان را بـی تـیـغ سـیـف فـرغـانـی | بـخـصم داد چـو این دولتـش میسر شد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج