کـسـی کـه بـار غـم عـشـق آن پـسـر کـشـدازمـانـه غـاشـیـه دولـتــش بــسـر کـشـداکـسـی مـدام چـومـن بـی مـدام مـسـت بــودکه باده زآن لب شیرین چون شکر کش…
| کـسـی کـه بـار غـم عـشـق آن پـسـر کـشـدا | زمـانـه غـاشـیـه دولـتــش بــسـر کـشـدا |
| کـسـی مـدام چـومـن بـی مـدام مـسـت بــود | که باده زآن لب شیرین چون شکر کشدا |
| کسـی خـورد می وصلش که بـی تـرش رویی | چـوزهر سـاغـر تـلـخـش دهند در کـشـدا |
| غــلــام آن مـه ســیـمـیـن بــرم کــه از پــی او | مــدام از رگ کـــان آفـــتـــاب زرکـــشـــدا |
| اگـــر مــرا مــی عـــشـــقـــش زپـــا درانــدازد | سـرم نه بـار کـله تـن نه بـار سـر کـشـدا |
| وگــر زپـــنــجــه ســیــمــیــن او بـــســاغــر زر | لـبـان خـشـک تـو یکـروز لعـل تـرا کـشـدا |
| درخــت عــقــل بــیــک شــاخ بـــاده ازکــف او | زبــوســتــان نـهـاد تــو بــیـخ بــر کـشــدا |
| مــرا از آن رخ مــعــنـی نــمــا مــحــقــق شــد | کـه روی او قـلـم نـســخ در صـور کـشـدا |
| بــدســت خــود یــد بــیـضــای آفــتــاب رخــت | سـواد خـجــلـت بــر چـهـره قـمـر کـشـدا |
| زخـود همـی نرهم کـاشـکـی می عـشـقـش | بـدسـت حـکم خـود از من مرا بـدر کشدا |
| کسی که ساغر ازین خم خورد سزد که مدام | زعــیـب نـیـل کـنـد بــر رخ هـنـر کــشــدا |
| زعــاشــقــانـش تأثــیـر کــرد در مـن عــشــق | کـه ذرهـای زمـیـن نـم زیـکــدگـر کـشــدا |
| اگـر چـه بــاخـتـه ام نـرد عـشـق مـی تـرسـم | کـه مهره وارم در شـشـدر خـطـر کـشـدا |
| هـمـه عـنـای تــو از تــسـت سـیـف فـرغـانـی | زخون شناس چو رگ زخم بـیشتـر کشدا |
| بــدیـگــران دل مــا مــی رود بــیـا ای دوســت | (بــیـاور آنـچــه دل مـابــیـکـدگـر کـشــدا) |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
