بــه شــکـر خــنـده دل بــردی ز هـر زیـبــا نـگـاریـنـیبـنام ایزد، چـه زیبـایی، تـعـالی الله چـه شـیرینیچـنـان بـر مـن گـذر کـردی کـه دارایـی بـه دروی…
| بــه شــکـر خــنـده دل بــردی ز هـر زیـبــا نـگـاریـنـی | بـنام ایزد، چـه زیبـایی، تـعـالی الله چـه شـیرینی |
| چـنـان بـر مـن گـذر کـردی کـه دارایـی بـه درویـشـی | چنان بر من نظر کردی که سلطانی به مسکینی |
| هـزاران فـتـنـه بـرخـیـزد ز هـر مـجـلـس کـه بـرخـیزی | هزاران شعله بـنشیند به هر محفل که بـنشینی |
| تـویی خـورشـید و مـاه من بـه هر بـزمی و هر بـامی | تـویی آیین و کیش من بـه هر کیشی و هر دینی |
| بـه بـزمـت مـی نـشـینـم گـر فـلـک مـی داد امـدادی | بـه وصـلت می رسـیدم گر قضا می کرد تـمکینی |
| چـنان از عـشـق می نالـم کـه مـجـنونی بـه زنجـیری | چـنان از درد می غـلـتـم کـه رنجـوری بـه بـالـینی |
| تویی هم حور و هم غلمان تویی هم خلد و هم کوثر | کـه هم اینـی و هم آنـی، و هم آنـی و هم اینـی |
| مـرا تـا مـی دهد چـشـم تـو جـام بـاده، مـی نـوشـم | تـویی چون ساقی مجلس چه تـقوایی چه آیینی |
| در افـتـاده سـت مـرغ دل بـه چـیـن زلـف مـشـکـینـت | چو گنجشکی که افتـاد ناگهان در چنگ شاهینی |
| چــنـان بــر گـریـه ام لـعـل مـی آلـود تــو مـی خــنـدد | که آزادی بـه محبـوسی و دل شادی به غمگینی |
| الــا ای طــره جــانــان، مــن از چــیــن تــو در بــنــدم | که سر تـا پـا همه بـندی و پـا تـا سر همه چینی |
| فــروغــی تــا صــبـــا دم مــی زنــد از خــاک پـــای او | ســر مــویـی نــمــی ارزد وجــود نــافــه چــیـنـی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
