از عـرق آتــش بــه جــانـم آن گـل سـیـراب زدبـاز آن آییـنـه رو نـقـشـی عـجـب بـر آب زدشمع من امشـب کجـا بـودی، که بـر یادرخـتتـا سـحـر پـروانه مـن سـی…
| از عـرق آتــش بــه جــانـم آن گـل سـیـراب زد | بـاز آن آییـنـه رو نـقـشـی عـجـب بـر آب زد |
| شمع من امشـب کجـا بـودی، که بـر یادرخـت | تـا سـحـر پـروانه مـن سـینه بـر مـهتـاب زد |
| گرد خـجـلت از دل بـیرحـم قـاتـل می فـشـاند | دسـت و پـایی زیر تـیغش گر دل بـیتـاب زد |
| خـواب نـاز گـل گـرانـتـر شـد زبــخـت بــلـبـلـان | هر قدر شبـنم بـه رخـسـار گلستـان آب زد |
| غـم بـه سـر وقـت مـن از روشـنـدلـیها اوفـتـاد | دزد بـر گـنجـینه ام زین گوهر شـب تـاب زد |
| مهر بـر لب زن کـه از یک خـنده بـیجـا کـه کـرد | غوطه در خون شفق خورشید عالمتـاب زد |
| زنــگ مــی گــیـرد ز آب زنــدگــی آیـیـنــه اش | کی سکندر می تواند چون خضر بر آب زد؟ |
| ابر چون گردد طرف با من، که سیل اشک من | بـحـر را مهر خـموشـی بـر لب از گـرداب زد |
| ســخــتــی دل از عـبــادت کـرد رو گـردان مـرا | چـند بـتـوان سنگ بـر پـیشانی محراب زد؟ |
| رهنوردی را که شـد صـدق عـزیمت خـضـر راه | در مــیــان راه در دامــان مــنــزل خــواب زد |
| نیسـت چـشـم عاقبـت بـین جـوشن تـدبـیر را | خویش را ماهی زحـرص طعمه بـر قلاب زد |
| قطـع شـد در یک نفـس راه هزاران سـاله اش | هر که صائب پـشت پـا بـر عالم اسبـاب زد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
