خـوش آن کـه حـلقـه های سـر زلف واکـنیدیـوانـگـان ســلـســلـه ات را رهـا کـنـیکـار جـنـون مـا بـه تـمـاشـا کـشـیـده اسـتیعـنی تـو هم بـیا کـه تـماشـای …
| خـوش آن کـه حـلقـه های سـر زلف واکـنی | دیـوانـگـان ســلـســلـه ات را رهـا کـنـی |
| کـار جـنـون مـا بـه تـمـاشـا کـشـیـده اسـت | یعـنی تـو هم بـیا کـه تـماشـای ما کـنی |
| کــردی ســیـاه زلـف دوتــا را کــه در غــمـت | مویم سـفید سـازی و پـشتـم دوتـا کنی |
| تـو عـهد کـرده ای کـه نشـانی بـه خـون مرا | من جـهد کرده ام که بـه عهدت وفا کنی |
| مــن دل ز ابــروی تــو نــبــرم بــه راســتــی | بـا تـیـغ کـج اگـر سـرم از تـن جـدا کـنـی |
| گـر عـمـر مـن وفـا کـنـد ای تــرک تـنـدخـوی | چـندان وفـا کـنم که تـو تـرک جـفـا کـنی |
| سـر تــا قـدم نـشـانـه تــیـر تــو گـشـتــه ام | تــیـری خــدا نـکـرده مـبــادا خـطـا کـنـی |
| تـا کـی در انـتـظـار قـیـامـت تـوان نـشـسـت | بــرخـیـز تــا هـزار قـیـامـت بــه پــا کـنـی |
| دانی که چـیسـت حـاصـل انجـام عـاشـقـی | جـانـانـه را بـبـیـنـی و جـان را فـدا کـنـی |
| شکرانه ای که شاه نکویان شدی به حسن | مـی بــایـد الـتـفـات بــه حـال گـدا کـنـی |
| حـیـف آیـدم کـز آن لـب شـیـرین بـذلـه گـوی | الـا ثــنـای خــســرو کـشـورگـشـا کـنـی |
| ظــــل الــــه نـــاصــــردیـــن شــــاه دادگــــر | کز صـدق بـایدش همه وقـتـی دعـا کنی |
| شـاها همـیشـه دسـت تـو بـالـای گـنج بـاد | من هی غزل سرایم و تو هی عطا کنی |
| آفـــاق را گـــرفـــت فـــروغــــی فـــروغ تــــو | وقت اسـت اگر بـه دیده افـلاک جـا کنی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
