دوشـینـه خـود شـنـیدم یک نـکـتـه از دهانیامـا نـمـی تـوان گـفـت بـا هیچ نـکـتـه دانـیاســرار عــشــقــم آخــر افــتــاد بــر زبــانــهـااز بـس کـه وصـ…
| دوشـینـه خـود شـنـیدم یک نـکـتـه از دهانی | امـا نـمـی تـوان گـفـت بـا هیچ نـکـتـه دانـی |
| اســرار عــشــقــم آخــر افــتــاد بــر زبــانــهـا | از بـس کـه وصـف او را گـفـتـم بـه هر زبـانی |
| هر شـامگـه بـه یادش خـفـتـم بـه لـاله زاری | هر صبـح دم بـه بـویش رفتـم بـه بـوسـتـانی |
| تــخـم وفـای او را کـشـتــم بــه هـر زمـیـنـی | خــار جــفــای او را خــوردم بــه هـر زمــانـی |
| در گـردنم فـکـنده سـت گـیسـوی او کـمندی | بـر کـشـتـنم کشـیده سـت ابـروی او کمانی |
| پـیکان عشق جـانان تـا پـر نشسـتـه بـرجـان | هرگز چـنین خـدنگی ننشسـتـه بـر نشـانی |
| در عــالــم جــوانــی کــاری نــیــامــد از مــن | دســتــی زدم بــه پــیـری در دامـن جــوانـی |
| در وادی مـحــبــت حــال دلـم چــه پــرســی | کــردی فـــتـــاده دیــدم دنــبـــال کـــاروانــی |
| ای آن کــه زیــر تــیـغــش امــیــد رحــم داری | ترسم نکرده بـاشی رحمی به خسته جانی |
| بـر بـسته سحر چشمش دست قوی دلان را | زور این چـنین کـه دیده سـت آنگه ز ناتـوانی |
| گـر بــا پـری نـداری نـسـبـت چـرا هـمـیـشـه | در خــاطــرم مــقــیـمـی وز دیـده ام نـهـانـی |
| صـفـهـای دلـبـران را بـر یـکـدگـر شـکـسـتـی | گـویـا کـمـیـن غـلـامـی از خـسـرو جــهـانـی |
| شـاه سـریر تـمـکـین بـخـشـنده نـاصـرالـدین | کز دست او نمانده ست گوهر به هیچ کانی |
| یزدان به من فروغی هر لحظه صد لسان داد | تـا مـدح سـایه اش را گـویم بـه هر لـسـانـی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
