سـاقـی انجـمـن شـد، شـوخ شـکـر کـلـامـیکز دست او به صد جان نتوان گرفت جامیدر کـوی مـی فـروشـان نـه کـفـری و نه دینیدر خـیل خـرقه پـوشان نه ننگی و نه ن…
| سـاقـی انجـمـن شـد، شـوخ شـکـر کـلـامـی | کز دست او به صد جان نتوان گرفت جامی |
| در کـوی مـی فـروشـان نـه کـفـری و نه دینی | در خـیل خـرقه پـوشان نه ننگی و نه نامی |
| بـا صـدهـزار خـواهـش خـشـنـودم از نـگـاهـی | بـا صـدهزار حـسـرت خـرسـندم از خـرامـی |
| انــدوه آن پــری رو بــهــتــر ز هـر نــشــاطــی | دشنام آن شکر لب خوش تـر ز هر سلامی |
| در وعده گاه وصلش جانم به لب رسیده ست | تـرسـم صـبــا نـیـارد زان بــی وفـا پــیـامـی |
| گـر آن دهـان نـســازد از بــوســه شــادکـامـم | شـادم نمی تـوان کرد دیگر بـه هیچ کـامی |
| ای وصـل مـاه رویـان خــوش دولـتــی ولـیـکـن | چون چرخ بی ثبـاتی، چون عمر بی دوامی |
| واعــظ مـرا مــتــرســان زیـرا کــه در مـحــبــت | دیـدم قــیـامـتــم را از قــد خــوش قـیـامـی |
| از مـســجــد و خــرابــات نـشـنـیـدم و نـدیـدم | نـازلـتـرین مـکـانـی، عـالـی تـرین مـقـامـی |
| آن طــایـرم فـروغــی کـز طــالـع خــجــســتــه | الـا بـه بــام نـیـر نـنـشـسـتـه ام بـه بـامـی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
