دل غــمـیـن ز انـدیـشــه روزی دریـن عــالــم مـکــنبـهر گـندم پـشـت بـر فـردوس چـون آدم مکـنریـزش خــود را ز چــشــم مــردمــان پــوشــیـده داردر سخاو…
| دل غــمـیـن ز انـدیـشــه روزی دریـن عــالــم مـکــن | بـهر گـندم پـشـت بـر فـردوس چـون آدم مکـن |
| ریـزش خــود را ز چــشــم مــردمــان پــوشــیـده دار | در سخاوت خویش را افسانه چون حاتـم مکن |
| گـر نـمـی خـواهـی شـود روشـن بـه مـردم حـال تـو | راز خــود را اخــگــر پــیـراهـن مــحــرم مــکــن |
| عـــالـــم بـــالـــاســـت جـــای ایــن نـــهـــال بـــارور | ریـشـه خـود در زمـیـن عـاریـت مـحـکـم مـکـن |
| نـســیـه کـردن نـعـمـت آمـاده را از عــقـل نـیـســت | الـتــفـات از کـاسـه زانـو بــه جــام جـم مـکـن |
| عـالـم روشـن بــه چـشـمـت زود مـی سـازد سـیـاه | پـشت خود خم در تـلاش نام چون خاتـم مکن |
| رو مـــیـــاور در طــــواف کـــعـــبــــه بــــا آلـــودگـــی | گـرد عــصــیـان را غــبــار خــاطــر زمـزم مـکـن |
| لـب بــبــنـد از حـرف نـیـک و بــد دریـن عـبــرت سـرا | خــاطــر آســوده خــود شــاهـراه غــم مــکــن |
| چـشـم اگـر داری کـه بـا خـورشـیـد هـمـزانـو شـوی | گر ز گل بستر کنندت، خواب چون شبنم مکن |
| پــیـش هـر نـاشــســتــه رویـی آبــروی خــود مـریـز | در زمـیـن شـور، ابـر خـویـش را بـی نـم مـکـن |
| خـون مـا را نـیـسـت جـز اشـک پــشـیـمـانـی ثــمـر | جـوهر شـمـشـیر خـود را حـلـقـه مـاتـم مکـن |
| هر چه صائب می دهد قسمت، به آن خرسند باش | خـاطـر خـود را غـمین از فـکر بـیش و کم مکن |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
