فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 5 اردیبهشت 1404

پایگاه خبری شاعر

دلـش شــکــســتــه نـگــردد ازیـن ســخــن دانـمکه گرچـه سـخـت بـود نشکند ز شکر سـنگبــســوی حــضــرت او زیـن نـمـط ســخــن نـبــرمکـز ابـلـهـیـسـت زدن…

دلـش شــکــســتــه نـگــردد ازیـن ســخــن دانـم که گرچـه سـخـت بـود نشکند ز شکر سـنگ
بــســوی حــضــرت او زیـن نـمـط ســخــن نـبــرم کـز ابـلـهـیـسـت زدن بـر مـحـک زرگـر سـنـگ
مـــن از بــــرای دل او دگـــر نـــگـــویـــم شـــعـــر کـه آب مـی نـکـنـد بـیـش ازین اثـر در سـنـگ
بـــدیــن قــصـــیــده تـــر در وغـــای هــجـــرانــش مراسـت لشـکر از آب و سـلاح لشـکر سـنگ
جــواب ایــن ســخــن آبــدار مــمــکــن نــیــســت مگر خـطـیب صـدا را کـه هسـت منبـر سـنگ
بــدیـن فـریـده ز عـطــار طــبــع مـن چــه عــجــب که عود سـوز مجـامع شود چـو مجـمر سـنگ
بـــدســت نــاظــم عــقــل از فــلــاخـــن خـــاطــر ازین قـصـیده رسـانـم بـهفـت کـشـور سـنـگ
مـگـوی از آنـکــه نـبــاشــد دریـن لـطــایـف عــیـب مـجـوی از آنـکـه نـیـابــی در آب کـوثـر سـنـگ
ســـزد کــه وزن نــیــارد بـــنــزد گــوهــر ســـنــگ کـه تـو چـو گـوهـری و دلـبــران دیـگـر سـنـگ
چــو راه عـشـق تــو کـوبــم بــســازم از سـرپــای چـو خاک کوی تـو سنجـم بـسازم از زر سنگ
اگـــر چـــه نـــثـــر زر و ســـیــم کـــرد نـــتـــوانــم بـنظـم خـرج کـنم بـا تـو همچـو جـوهر سـنگ
عـروس حـسـن تــو چـون جــلـوه کـرد خـاطـر مـن بــدر نـظــم مــرصــع کــنـد چــو زیـور ســنـگ
کـســی کـه نـســبــت گـوهـر کـنـد بــخــاک درت چـو صـیرفـیسـت کـه بـا زر کـند بـرابـر سـنگ
تــو هــمــچــو آب لــطــیـفــی از آن هـمــی داری مـدام از دل خــود هـمـچــو آب در بــر ســنـگ
چــکــیــد در ره عــشــق تــو خــون دل بــر خــاک رسـید بـر سـر کـوی تـو پـای جـان بـر سـنـگ
کــجـــا بـــمــنــزل وصــلــت رســم چـــو انــدر راه اولـاغ عـمـر سـقـط مـی شـود بـهر فـرسـنگ
پـلـنـگ طـبــعـی و مـن بــر درت چـو سـگ خـوارم بـدسـت جـور مزن بـر چـو من غـضـنفر سـنگ
دلــت کــنــون بـــجـــفــا مــیــل بـــیــشــتـــر دارد چـرا ز مـرکـز خـود مـی(کـنی) فـروتـر سـنـگ
مــرا بــچــنــگ جــفــا مــی زنــی و مــی گــویـی که تـو چـو آب لطـیفی بـرو همی خـور سـنگ
ز غـیـر عـشـق تــو پــرداخــتــیـم خــاطـر خـویـش که بـت شود چو درافتد بدست بـت گر سنگ
بــتــرک دنــیـا جــز مــرد عــشــق کــس نــکــنــد کـه ارمـنـی نـزنـد بـر صـلـیـب قـیـصـر سـنـگ
نــه مــرد عــشــق بــود گــر بــود مــدبـــر عــقــل نـه کــار گــوی کــنـد گــر بــود مــدور ســنـگ
ز نـور عـشــق شـود چــون مـلـک بــمـعـنـی مـرد ز بــت تــراش شــود آدمـی بــپــیـکـر ســنـگ
نــه پـــرتـــو اثـــر عـــاشـــقــیــســـت در هــر دل نه مـعـجـز حـجـر مـوسـویسـت در هر سـنـگ
بــنــای کــعــبــه مــهــرت چــو مــی نــهــاد دلــم بــعـقـل گـفـتـم کـاز هـر طـرف بــیـاور سـنـگ
مــرا زمــانــه مــدد خــواســت ســنــگ نــیـافــت فـگـنـد در ره وصــل از فــراق تــو خــرســنـگ
حــدیـث عــشــق تــو بــا کـوه اگـر کـنـم تــقــریـر رقم پـذیر شـود زآن سـخـن چـو دفـتـر سـنگ
ز روی روشـــنــت ار پـــرتـــوی فــتـــد بـــر خـــاک در آب تـیره چـو مـاهی شـود شـنا گـر سـنگ
ز فــیـض مـعــدن لــطــفــت عــجــب هـمـی دارم کـه در مـقـام جـمـادی نگـشـت جـانور سـنگ
در آن مـقــام کــه روشــن دلــان عــشــق تــوانـد چـو آب آینه گـون روی راسـت مـظـهر سـنـگ
نـه او مــه اســت ز تــو گــر بــلــنـد بــر شــد مـه نـه او بـه اسـت ز زرگـر بــود فـزون تـر سـنـگ
چــو تــاب مـهـر تــو بــر دل رسـیـد دل بــگـذاخـت چــو انــدر آب کــلــوخ افــتــد و در آذر ســنـگ
مـراد صـعـقـه مـوسـیـسـت گـرچــه بــر سـر طـور شــود بــنـور تــجــلــی حــق مــنـور ســنــگ
شــراب شــوق تــوم مـســت کــرد و خــواهـم زد بـدسـت عـربـده بـر شـیشـهای اخـتـر سـنگ
کـه روح مـسـت شـود چـون بــدل در آیـد عـشـق زمین شراب خـورد چـون رسد بـسـاغر سنگ
فــروغ عــشــق تــو در جــان نــهـان هـمــی دارم چــو در دل آتــش نـوزاده را مــعــمــر ســنـگ
کسی که زنده دل از عشق نیست گر شاهست بمردکی شود (او) همچو کور افسر سنگ(؟)
صـــبـــا ز خـــاک درت گــر بـــرو فـــشـــانــد گــرد چـو نـاف آهوی چـینـی شـود مـعـطـر سـنـگ
چــو سـبــزه سـبــز شـود چــون کـلـوخ در صـحـرا از آب لطف تـو چـون خـاک اگر شود تـر سـنگ
زمـــیـــن جــــامـــد را از نـــبــــات گــــونـــاگــــون چــو روح نـامـیـه دردی کــنـد مـصــور ســنـگ
اگـــر ز صـــفـــحـــه رویـــت بـــدو مـــثـــال رســـد چـو روی صفحـه بـگیرد نشـان ز مصدر سـنگ
وگــر ز لــعــل تـــو خــورشــیــد لــعــل بـــرگــیــرد ز عـکـس پــرتـو او گـوهـری شـود هـر سـنـگ
بــتــو هــمــی نــرســد رقــعــه نــیــازم از آنــکــه کـبـوتـران دعـا راسـت بـسـتـه بــر پـر سـنـگ
ز بـــرج هــمــت مــا خـــود کـــجـــا کـــنــد پـــرواز بـجـای نـامـه چـو بـسـتـیم بـر کـبـوتـر سـنـگ
ز دســت انــده تـــو بـــر درخــت هــســتـــی مــا چـه شـاخـها شـکـنـد گـر شـود مـکـرر سـنگ
ز بـــعـــد آنــکـــه مـــرا مـــدتـــی قـــضـــای آلـــه مـیـان خــطـه تــبــریـز چــون گـهـر در سـنـگ
نـشـانـد بــهـر لـگـد کـوب جـور و مـحـنـت دوسـت چـنـانـک بــر لـب جـوی از بــرای گـازر سـنـگ
مــرا کـــلــوخ جـــفـــا آنــچـــنــان زدنــد بـــقـــهــر کـه کـافـران عــرب بــر لـب پــیـمـبــر ســنـگ
بـــســـی دویــدم و هـــرگـــز وفـــا نـــدیــده زیــار بــخـیـره چـنـد خـورم از جـفـای دلـبــر سـنـگ
مـشــو بــتــجــربــه مـشــغـول از آنـکـه قـلـب آیـد هـزار بــار گــر ایـن نــقــد را زنـی بــر ســنـگ
اگـر بــپــرسـد از مـن کـسـی کـه چــون گـفـتــی سخـن بـلند و متـین همچـو کوه یکسر سنگ
رفـیق دوسـت چـو شـاید کـه دشـمـنـان بـاشـنـد روا بــود کــه بــســازم ردیـف گــوهـر ســنـگ
اگــرچـــه غــیــر لــب لــعــل او کــســـی نــدهــد بـهای این گـهری کـندروسـت مـضـمـر سـنگ
بـسـی بـگـفـتـم و سـودی نـداشـت، کـردم عـهد کـه بـعـد ازین نـزنم بـر درخـت بـی بـر سـنگ

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج