گــواهـی امـیـنـســت بــر درد مــنســرشــک روان بــر رخ زرد مــنبــبــخــشــای بــر نـالـه عـنـدلـیـبالـــا ای گــــل نـــازپــــرورد مـــنکـه گـر هم …
گــواهـی امـیـنـســت بــر درد مــن | ســرشــک روان بــر رخ زرد مــن |
بــبــخــشــای بــر نـالـه عـنـدلـیـب | الـــا ای گــــل نـــازپــــرورد مـــن |
کـه گـر هم بـدین نوع بـاشـد فـراق | بــه نــزد تــو بــاد آورد گــرد مــن |
کـه دیدسـت هرگـز چـنین آتـشـی | کـز او مـی بــرآیـد دم سـرد مـن |
فغان من از دسـت جـور تـو نیسـت | کـــه از طـــالـــع مـــادرآورد مــن |
مـن انـدرخــور بــنـدگـی نـیـسـتــم | وز انـدازه بـیرون تـو درخـورد مـن |
بــدانـدیـش نـادان کـه مـطـرود بــاد | ندانم چه می خواهد از طرد من |
و گر خود من آنم که اینم سزاست | بـبـخش و مگیر ای جـوانمرد من |
تـو مـعـذور داری بـه انـعـام خـویش | اگــر زلــتـــی آمــد از کـــرد مــن |
تــو دردی نـداری کــه دردت مــبــاد | از آن رحمتـت نیست بـر درد من |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج