فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 19 شهریور 1403

شماره ٤٦٣: زانفاس گرامی آنچه صرف آه می گردد

زانـفــاس گــرامــی آنــچــه صــرف آه مــی گــرددبـه دیـوان قـیـامـت مـد بـسـم الـلـه مـی گـرددزخـودرایی تـو کـجـرو مـی شـمـاری چـرخ را، ورنهدر اقـلـی…

زانـفــاس گــرامــی آنــچــه صــرف آه مــی گــردد	بـه دیـوان قـیـامـت مـد بـسـم الـلـه مـی گـردد
زخـودرایی تـو کـجـرو مـی شـمـاری چـرخ را، ورنه	در اقـلـیـم رضـا دایـم فـلـک دلـخـواه مـی گـردد
چو شمع آن کس که لرزد بر حیات خود نمی داند	کـه از لـرزیدن افـزون زندگـی کـوتـاه مـی گـردد
زخودسازی بـه فکر خانه سازی نیست صاحـبـدل	کـه از بـی خـانمانی آسـمان خـرگـاه می گـردد
زپـیری مـی شـود بـی پـرده عـیب دل سـیاهـیهـا	کـلـف وقـت تـمـامـیهـا عـیـان از مـاه مـی گـردد
زحـرف راسـتـان کـوتـاه دار انگـشـت گـسـتـاخـی	سـرخـود می خـورد ماری که گرد راه می گردد
ره نــزدیـک بــی انــجــام مــی گــردد زتــنـهـایـی	بــه دل نــزدیـک راه دور از هـمــراه مــی گــردد
خـــرد از عــهــده نــفــس مــزور بـــر نــمــی آیــد	کـه عـاجـز شـیـر نـر از حـیـلـه روبـاه مـی گـردد
چـراغ از سـرکشـی غافل بـود از پـیش پـای خـود	کجـا خـودبـین زعیب خـویشتـن آگاه می گردد؟
زدل جـو آنچـه می جـویی کـه بـاشـد در بـدر دایم	سبک مغزی که رو گردان ازین در گاه می گردد
سـرایت مـی کـنـد در عـالـمـی بـی قـیدی عـالـم	کـه از گـمـراهی رهبـر جـهان گـمراه می گـردد
زخــون عـاشـقـان پــروا نـدارد آن سـبــک جــولـان	وگـرنـه بـاد رنـگـین زین شـهـادتـگـاه مـی گـردد
ضعیفان را بـه چـشـم کم مبـین گربـینشـی داری	کـه گـاهـی کـشـوری زیر و زبـر از آه مـی گـردد
همان اسـتـادگـی دارند در ریزش تـهی چـشـمان	اگـرچـه از کـشـیـدن بـیـش آب چـاه مـی گـردد
اگـر جــویـای وصــل کـعــبــه ای بــیـدار کـن دل را	کـه از گـرد سـپـاه افـزون غـرور شـاه می گـردد
زخـط گـفـتـم بـه اصـلـاح آید آن ظـالـم، ندانسـتـم	کـه از خـوابـیدگـی دور و دراز این راه مـی گـردد
زبـان کـردم زغـمـخـواران غـم خـود را، ازین غـافـل	که درد سـهل از پـوشـیدگی جـانکـاه می گردد
شــود تــلـخ از کـمـنـد و دام بــر صـیـاد آســایـش	زجـمـع مـال در دل بـیـش حـب جـاه مـی گـردد
مـیـاور حـرف نـاسـنـجـیـده از دل بــر زبــان صـائب	که کوه از پـوچ گوییها سبـک چون کاه می گردد