عـاشـق آن قـنـد تــو جــان شـکـرخــای مـاسـتسـایـه زلـفـیـن تـو در دو جـهـان جـای مـاسـتاز قـد و بــالـای اوسـت عـشـق کـه بـالـا گـرفـتو آنک بـشد غرق …
| عـاشـق آن قـنـد تــو جــان شـکـرخــای مـاسـت | سـایـه زلـفـیـن تـو در دو جـهـان جـای مـاسـت |
| از قـد و بــالـای اوسـت عـشـق کـه بـالـا گـرفـت | و آنک بـشد غرق عشق قامت و بـالای ماست |
| هر گل سرخـی که هسـت از مدد خـون ماسـت | هر گل زردی که رست رستـه ز صفرای ماست |
| هر چـه تـصور کنی خـواجـه که همتـاش نیسـت | عاشق و مسکین آن بـی ضد و همتای ماست |
| از سبب هجر اوست شب که سیه پوش گشت | تـوی بـه تـو دود شـب ز آتـش سـودای ماسـت |
| نیسـت ز من بـاورت این سـخـن از شـب بـپـرس | تــا بــدهـد شـرح آنـک فـتــنـه فـردای مـاســت |
| شـب چـه بـود روز نـیز شـهره و رسـوای اوسـت | کــاهـش مـه از غــم مــاه دل افــزای مـاســت |
| آه کــه از هـر دو کــون تــا چــه نــهـان بــوده ای | خـه کـه نهانی چـنین شـهره و پـیدای مـاسـت |
| زان ســوی لـوح وجــود مـکــتــب عــشــاق بــود | و آنچ ز لـوحـش نمود آن همه اسـمای ماسـت |
| اول و پـــــایــــان راه از اثــــر پـــــای مــــاســــت | نـاطـقـه و نـفـس کـل نـالـه ســرنـای مـاســت |
| گر نه کـژی همچـو چـنگ واسـطـه نای چـیسـت | در هوس آن سری اوسـت که هم پـای ماست |
| گر چـه که ما هم کژیم در صفت جـسـم خـویش | بر سر منشور عشق جسم چو طغرای ماست |
| رخـت بـه تـبـریـز بـرد مـفـخـر جـان شـمـس دین | بــازبــیـاریـم زود کــان هـمـه کــالــای مـاســت |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
