از خـموشی مشـت خـاک بـر دهان قال زنتــا قــیـامــت خــیـمـه در دارالــامــان حــال زنروزگاری رشتـه تـاب آرزو بـودی، بـس استچــنــد روزی هــم گــره بــ…
| از خـموشی مشـت خـاک بـر دهان قال زن | تــا قــیـامــت خــیـمـه در دارالــامــان حــال زن |
| روزگاری رشتـه تـاب آرزو بـودی، بـس است | چــنــد روزی هــم گــره بـــر رشــتــه آمــال زن |
| چون حباب از بیضه هستی قدم بیرون گذار | در فــضــای بــحــر بــا مـوج ســبــکـرو بــال زن |
| مطربـان را پست کن، از بـار منت گل بـچین | سـاقـیان را مـسـت گـردان، رطـل مـالـامـال زن |
| هر دل گـرمی کـه بـینی گرد او پـروانه شـو | هر لب خشکی که یابی بوسه چون تبخال زن |
| آنقدر بـا تـن مدارا کن که جـان صافی شـود | خـرمـنـت چـون پـاک گـردد پـای بـر غـربــال زن |
| دانه یکدست می خـواهند صائب روز حـشر | کـشـت خـود را بــر مـحـک از دیـده غـربــال زن |
| این جـواب آن کـه می گـوید حـکـیم غـزنوی | گـر تــرا درد دل اســت از دیـدگـان قـیـفــال زن |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
