دو چــشـم مـسـت مـیـگـونـت بــبــرد آرام هـشـیـاراندو خــواب آلـوده بــربــودنـد عــقــل از دســت بــیـداراننـصـیـحـتـگـوی را از مـن بــگـو ای خـواجـه…
| دو چــشـم مـسـت مـیـگـونـت بــبــرد آرام هـشـیـاران | دو خــواب آلـوده بــربــودنـد عــقــل از دســت بــیـداران |
| نـصـیـحـتـگـوی را از مـن بــگـو ای خـواجـه دم درکـش | چو سیل از سر گذشت آن را چه می ترسانی از باران |
| گر آن سـاقی که مسـتـان راسـت هشیاران بـدیدندی | ز تــوبــه تــوبــه کـردنـدی چـو مـن بــر دسـت خـمـاران |
| گـرم بـا صـالـحـان بـی دوسـت فـردا در بـهـشـت آرنـد | هـمـان بــهـتــر کــه در دوزخ کــنـنـدم بــا گــنـهـکــاران |
| چه بویست این که عقل از من ببرد و صبر و هشیاری | نـــدانــم بـــاغ فـــردوســـســـت یــا بـــازار عـــطـــاران |
| تــو بــا ایـن مــردم کــوتــه نــظــر در چــاه کــنـعــانـی | بــه مــصــر آ تــا پــدیــد آیــنــد یــوســف را خــریــداران |
| الـا ای بــاد شــبــگـیـری بــگــوی آن مـاه مـجــلـس را | تـــو آزادی و خـــلــقـــی در غـــم رویــت گــرفـــتـــاران |
| گـر آن عــیـار شــهـرآشــوب روزی حــال مـن پــرســد | بـگـو خـوابـش نـمـی گـیرد بـه شـب از دسـت عـیـاران |
| گــرت بــاری گــذر بــاشــد نـگــه بــا جــانـب مــا کــن | نــپـــنــدارم کــه بـــد بـــاشــد جـــزای خــوب کــرداران |
| کـسـان گـوینـد چـون سـعـدی جـفـا دیدی تـحـول کـن | رهــا کـــن تـــا بـــمـــیــرم بـــر ســـر کـــوی وفـــاداران |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
