ای مـهـر ومـه رعــیـت وروی تــو پــادشــاهپـشـت زمین زروی تـو چـون آسـمان زماهجـسـتـم بـسـی و ره ننـمـودی مـرا بـخـودگـفـتــم بــسـی وداد نـدادی بــدا…
| ای مـهـر ومـه رعــیـت وروی تــو پــادشــاه | پـشـت زمین زروی تـو چـون آسـمان زماه |
| جـسـتـم بـسـی و ره ننـمـودی مـرا بـخـود | گـفـتــم بــسـی وداد نـدادی بــداد خــواه |
| در مــعــرض رخ تــو نــیـارد کــشــیـد تــیـغ | خـورشـید را گـر از مـه وانجـم بـود سـپـاه |
| از حـسـن تـو بـعشق در آویخـت جـان ودل | بـــادش بـــزد بآب درآمــیــخــت خــاک راه |
| ما عاشـقان صـادق آن حـضـرتـیم وهسـت | هم آب چـشـم حـجـت وهم رنگ رو گـواه |
| بـریاد روز وصـل تـو ای دوسـت مـی کـنـیم | هــر شــب هــزار نــالــه وهــردم هــزار آه |
| تـو تــاجـدار حـسـنـی ودسـتــار بــر سـرت | زیـبــا تــرســت از پــر طــاوس بــر کــلــاه |
| از نـیـکــویـی رخ تــو گــل ســرخ مـیـکــنـد | بــر عـارض سـپــیـد تـو آن خـال رو سـیـاه |
| خـورشـید کاهل کفر ورا سـجـده می کنند | قــبــلــه زروی تــو کــنــد انــدر نـمــازگــاه |
| از لـطـف و حـسـن دایم در جـمـع نـیـکـوان | هستی چو ژاله بـر گل وچون لاله در گیاه |
| در روی مــا چــنــان بــارادت نــظــر کــنـی | کآهو سـوی سـگـان شـکـاری کـنـد نـگـاه |
| لـطـفـی بــکـن زقـهـر خـودم در پـنـاه گـیـر | کـز قــهـر تــو بــلـطــف تــو دارم گـریـزگـاه |
| گفـتـم بـدوسـت لابـه کـنم وز سـر حـضـور | خــواهـم قـبــول طــاعــت وآمـرزش گـنـاه |
| همـت بـنـعـره بـانگ بـرآورد وگـفـت سـیف | از دوست غیر دوست دگر حاجتـی مخواه |
| ای ره بدوست برده چنین از رهت که برد؟ | آن سرو نازنین که چه خوش می رود براه |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
