شده ام سـپـند حـسـنت وطنم میان آتـشچـو ز تـیر تـسـت بـنده بـکـشـد کـمان آتـشچو بسوخت جان عاشق ز حبیب سر برآردچه بسوخت اندر آتش که نگشت جان آتشبـمسـوز …
شده ام سـپـند حـسـنت وطنم میان آتـش | چـو ز تـیر تـسـت بـنده بـکـشـد کـمان آتـش |
چو بسوخت جان عاشق ز حبیب سر برآرد | چه بسوخت اندر آتش که نگشت جان آتش |
بـمسـوز جـز دلم را که ز آتـشـت بـه داغـم | بــنـگـر بــه ســیـنـه مـن اثــر ســنـان آتــش |
که ستـاره های آتـش سوی سوختـه گراید | کـه ز سـوخـتـه بـیابـد شـررش نشـان آتـش |
غم عشق آتـشینت چو درخت کرد خشکم | چـو درخـت خـشـک گردد نبـود جـز آن آتـش |
خنک آنک ز آتـش تـو سمن و گلشن بـروید | کـه خـلیل عـشـق داند بـه صـفـا زبـان آتـش |
که خلیل او بـر آتـش چـو دخـان بـود سواره | کـه خـلیل مالـک آمد بـه کـفـش عـنان آتـش |
سحری صلای عشقت بـشنید گوش جـانم | کـه درآ در آتــش مـا بــجــه از جــهـان آتــش |
دل چـون تـنور پـر شد که ز سوز چـند گوید | دهـن پــرآتــش مـن سـخــن از دهـان آتــش |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج