ای سـروبــالـای سـهـی کـز صـورت حــال آگـهـیوز هر کـه در عـالم بـهی ما نیز هم بـد نیسـتـیمگـفـتـی بـه رنگ مـن گـلـی هرگـز نبـیند بـلـبـلـیآری نـکـو گـ…
| ای سـروبــالـای سـهـی کـز صـورت حــال آگـهـی | وز هر کـه در عـالم بـهی ما نیز هم بـد نیسـتـیم |
| گـفـتـی بـه رنگ مـن گـلـی هرگـز نبـیند بـلـبـلـی | آری نـکـو گـفـتـی ولـی مـا نـیز هم بـد نـیسـتـیم |
| تـا چـند گویی ما و بـس کوتـه کن ای رعنا و بـس | نه خود تـویی زیبـا و بـس ما نیز هم بـد نیستـیم |
| ای شـاهد هر مجـلـسـی و آرام جـان هر کـسـی | گر دوسـتـان داری بـسی ما نیز هم بـد نیستـیم |
| گفـتـی کـه چـون من در زمی دیگر نبـاشـد آدمی | ای جـان لـطـف و مردمی ما نیز هم بـد نیسـتـیم |
| گر گلشن خوش بـو تـویی ور بـلبـل خوشگو تویی | ور در جـهان نـیکـو تـویی مـا نیز هم بـد نیسـتـیم |
| گویی چه شد کان سروبن با ما نمی گوید سخن | گـو بـی وفـایی پـر مکـن مـا نیز هم بـد نیسـتـیم |
| گر تـو بـه حـسن افسـانه ای یا گوهر یک دانه ای | از مـا چـرا بـیگـانـه ای مـا نـیـز هـم بـد نـیسـتـیم |
| ای در دل مــا داغ تــو تــا کــی فــریـب و لــاغ تــو | گـر بـه بـود در بـاغ تـو مـا نـیـز هـم بـد نـیسـتـیم |
| بــاری غـرور از ســر بــنـه و انـصـاف درد مـن بــده | ای بـاغ شـفـتـالـو و بـه مـا نـیز هم بـد نـیسـتـیم |
| گـفـتـم تـو مـا را دیده ای وز حـال ما پـرسـیده ای | پـس چون ز ما رنجیده ای ما نیز هم بـد نیستـیم |
| گفـتـی بـه از من در چـگل صـورت نبـندد آب و گل | ای سست مهر سخت دل ما نیز هم بد نیستیم |
| سـعـدی گـر آن زیبـاقـرین بـگـزید بـر ما همنشـین | گو هر که خواهی بـرگزین ما نیز هم بـد نیستـیم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
