زدامـــان تـــرم ریــگ روان ســـیــراب مــی گـــرددنـمـک در دیـده مـن پــرده هـای خــواب مـی گـرددچـه کـفـر نـعـمـت از مـن در وجـود آمـد نمـی دانمکـه …
| زدامـــان تـــرم ریــگ روان ســـیــراب مــی گـــردد | نـمـک در دیـده مـن پــرده هـای خــواب مـی گـردد |
| چـه کـفـر نـعـمـت از مـن در وجـود آمـد نمـی دانم | کـه در پــیـمـانـه مـن خـون شـراب نـاب مـی گـردد |
| چـنـان از نـالـه مـن بــیـسـتـون را دل بــه درد آمـد | کـه از پـهـلـو بـه پـهلـو چـون دل بـیتـاب مـی گـردد |
| زاقــبـــال بـــلــنــد مــن ســـکــنــدر داغـــهــا دارد | کـه آب خــضـر در پــیـمـانـه ام خــونـاب مـی گـردد |
| رخش از قبله برگردد، به خود هر کس که روی آرد | کـند هر کـس زخـود قـالب تـهی محـراب می گردد |
| بـه هر مـنـزل کـه آن خـورشـید تـابـان پـرتـو انـدازد | بــه چــشــم روزن غــمـخــانـه مـن آب مـی گــردد |
| زحــسـن بــحــر یـکـتــایـی نـظـر بــازی خـبــر دارد | کـه بـرگـرد سـر هر قـطـره چـون گـرداب می گـردد |
| مکن خشک ای سپهر بـی مروت چشم مجنون را | کز این سرچشمه چندین کاروان سیراب می گردد |
| چه افتـاده است چون پـروانه بـر آتـش زنم خود را؟ | کـه کــار مـن تــمـام از پــرتــو مـهـتــاب مـی گـردد |
| غـبــارآلـود امـکـان را صـفـا در بــیـخــودی بــاشــد | کــه دریــا بــاعــث آرامــش ســیـلــاب مــی گــردد |
| مـده دامــان اکــســیـر قــنـاعــت را زکــف صــائب | که خـاکسـتـر بـه قـانع بـسـتـر سـنجـاب می گردد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
