پیش چشمی که ز کان لعل برون آورده استمـی کـنـد جـلـوه مـوج مـی احـمـررگ سـنـگگـر بــه تــمـکـیـن گـرانـسـنـگ تـو گـویـا گـرددخـامه گردد بـه کف دست سخـن…
| پیش چشمی که ز کان لعل برون آورده است | مـی کـنـد جـلـوه مـوج مـی احـمـررگ سـنـگ |
| گـر بــه تــمـکـیـن گـرانـسـنـگ تـو گـویـا گـردد | خـامه گردد بـه کف دست سخـنور رگ سنگ |
| گر چـه پـرورده بـه صد خـون جـگر خـورشـیدم | هست چون لعل مرا بالش و بستر رگ سنگ |
| چــون تــن زار مـن از حــادثــه ســالــم مــانـد | نیسـت آسـوده درین عهد ز صرصر رگ سـنگ |
| مــمــکــن اســت از دل مـن آه بــرآیـد صــائب | گـر رود در جـگـر سـنـگ سـراسـر رگ سـنـگ |
| شد ز تر دستی من بـس که توانگر رگ سنگ | گـشـت سـیرابـتـر از لعـل شـرر در رگ سـنگ |
| پـای در دامن تـسـلیم و رضـاکـش که کـشـید | لـعـل در رشـتـه تـسـخـیر ز لـنـگـر رگ سـنگ |
| غـوطـه دادنـد چـو فـرهـاد بـه خـونـم هر چـنـد | شـد ز تـردسـتـی من موجـه کـوثـررگ سـنگ |
| ســنـگ را مـوم نـمـایـد نـفــس خــونـگــرمـان | چـه عـجـب لاله اگـر ریشـه کـند دررگ سـنگ |
| عشـق در سـنگ ریشـه که چـون تـیر شـهاب | شــد ز ســوز دل فــرهـاد مــنــوررگ ســنــگ |
| تـــا ز آوازه فــرهــاد تـــهــی شــد کــهــســار | مـی گـزد بـیشـتـر از مـار مـرا هـر رگ سـنـگ |
| چـه عـجــب گـر شـود از سـنـگ تــرازو تــیـرم | کـه بـرآرد زسـبـکـدسـتـی مـن پـر رگ سـنگ |
| هــمــت از تـــیــشـــه فــرهــاد گــدایــی دارد | ناخـنی تـیشـه هر کس که زند بـر رگ سـنگ |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
