هر که بـاشد چـون قلم از سینه چـاکان سخنسـرنمی پـیچـد بـه تـیغ از خـط فرمان سـخـنبـود اگـر تـخـت سـلـیمان را روان بـر بـاد حـکـمبـر نفـس فـرمـانـروا بـ…
| هر که بـاشد چـون قلم از سینه چـاکان سخن | سـرنمی پـیچـد بـه تـیغ از خـط فرمان سـخـن |
| بـود اگـر تـخـت سـلـیمان را روان بـر بـاد حـکـم | بـر نفـس فـرمـانـروا بـاشـد سـلـیمـان سـخـن |
| از سـلـیمـان سـر نمـی پـیچـید اگـر دیو و پـری | لفظ و معنی هم بـود در تـحـت فرمان سـخـن |
| مد کوتـاهی اسـت عـمر جـاودان ز احـسـان او | خـشـک مـگـذر زیـنـهـار از آب حـیـوان سـخـن |
| می دهد دامان یوسـف را بـه آسـانی ز دسـت | دسـت هر کـس آشـنا گردد بـه دامان سـخـن |
| آب حــیـوان مـی شـود در دیـده اش آب سـیـاه | هر که یک شب زنده دارد در شبستان سخن |
| تــنـگ دارد عــرصــه گــفــتــار بــر مــن روزگــار | ورنـه طـوطـی دارد از آیـیـنـه مـیـدان ســخــن |
| دیده ام چـون پـیر کنعان شـد سـفید از انتـظـار | تـا شـنـیـدم بـوی یـوسـف از گـریـبـان سـخـن |
| عـمـر آب زندگـی نقـش بـر آبـی بـیش نیسـت | گـر بـقـا داری طـمع، جـان تـو و جـان سـخـن! |
| عالمی چون تیشه سر بر سنگ خارا می زنند | تـا که را صائب بـه دست افتـد رگ کان سخن |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
