سـاقـیا این می از انگـور کـدامین پـشـتـه سـتکـه دل و جـان حـریـفـان ز خـمـار آغـشـتــه سـتخـم پـیـشـیـن بــگـشـا و سـر ایـن خـم بــربـنـدکه چـو زهرسـت…
| سـاقـیا این می از انگـور کـدامین پـشـتـه سـت | کـه دل و جـان حـریـفـان ز خـمـار آغـشـتــه سـت |
| خـم پـیـشـیـن بــگـشـا و سـر ایـن خـم بــربـنـد | که چـو زهرسـت نشـاط همگان را کـشـتـه سـت |
| بــنــد ایــن جــام جــفــا جــام وفــا را بـــرگــیــر | تــا نـگـویـنـد کـه سـاقـی ز وفـا بــرگـشـتـه سـت |
| درده آن بـــاده اول کــه مــبـــارک بـــاده ســـت | مگـسـل آن رشـتـه اول کـه مبـارک رشـتـه سـت |
| صد شکوفه ز یکی جرعه بر این خاک ز چیست | تـا چه عشق ست که اندر دل ما بـسرشته ست |
| بـــر در خـــانــه دل ایــن لــگــد ســخـــت مــزن | هان که ویران شود این خانه دل یک خشته ست |
| بـــاده ای ده کـــه بـــدان بـــاده بـــلـــا واگـــردد | مجلسی ده پـر از آن گل که خدایش کشته ست |
| تـا همه مسـت شـویم و ز طـرب سـجـده کـنیم | پیش نقشی که خدایش به خودی بـنوشته ست |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
