مـا همـه چـشـمیم و تـو نور ای صـنمچشم بـد از روی تـو دور ای صنمروی مـپــوشـان کـه بــهـشـتــی بــودهر که بـبـیند چو تو حور ای صنمحــور خــطــا گـفـتــ…
| مـا همـه چـشـمیم و تـو نور ای صـنم | چشم بـد از روی تـو دور ای صنم |
| روی مـپــوشـان کـه بــهـشـتــی بــود | هر که بـبـیند چو تو حور ای صنم |
| حــور خــطــا گـفـتــم اگـر خــوانـدمـت | تـرک ادب رفـت و قصـور ای صـنم |
| تــا بــه کــرم خــرده نـگـیـری کـه مـن | غـایـبـم از ذوق حـضـور ای صـنـم |
| روی تــو بــر پــشــت زمـیـن خــلـق را | موجب فتنه ست و فتور ای صنم |
| ایـن هـمـه دلـبــنـدی و خـوبــی تــو را | مـوضـع نازسـت و غـرور ای صـنم |
| سـروبــنـی خـاسـتــه چــون قـامـتــت | تـا نـنـشـیـنـیـم صـبــور ای صـنـم |
| ایـن هـمـه طـوفـان بـه سـرم مـی رود | از جـگـری همـچـو تـنور ای صـنم |
| سعدی از این چشمه حیوان که خورد | سـیـر نـگـردد بـه مـرور ای صـنـم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
