رویش خوش و مویش خوش وان طره جعدینشصد رحـمت هر ساعت بـر جـانش و بـر دینشهـر لـحــظـه و هـر ســاعـت یـک شـیـوه نـو آردشـیـریـنـتـر و نـادرتـر زان شـیـوه…
| رویش خوش و مویش خوش وان طره جعدینش | صد رحـمت هر ساعت بـر جـانش و بـر دینش |
| هـر لـحــظـه و هـر ســاعـت یـک شـیـوه نـو آرد | شـیـریـنـتـر و نـادرتـر زان شـیـوه پـیـشـیـنـش |
| آن طــره پـــرچــیــن را چــون بـــاد بـــشــورانــد | صد چـین و دو صد ماچـین گم گردد در چینش |
| بــر روی و قـفـای مـه سـیـلـی زده حــســن او | بــر دبــدبـه قـارون تـسـخـر زده مـسـکـیـنـش |
| آن مـاه کـه مـی خـنـدد در شـرح نـمـی گـنـجـد | ای چشم و چراغ من دم درکش و می بینش |
| صــد چـــرخ هــمــی گــردد بـــر آب حـــیــات او | صـد کـوه کـمـر بـنـدد در خـدمـت تـمـکـیـنـش |
| گـولی مگـر ای لولی این جـا بـه چـه می لولی | رو صـید و تـماشـا کـن در شـاهی شـاهینش |
| گـر اسـب نـدارد جــان پــیـشـش بــرود لـنـگـان | بــنـشـانـد آن فـارس جـان را سـپـس زیـنـش |
| ور پــای نــدارد هـم ســر بــنـدد و ســر بــنـهـد | مـانـنـد طـبــیـب آیـد آن شــاه بــه بــالـیـنـش |
| عشـقسـت یکی جـانی دررفتـه بـه صـد صورت | دیـوانـه شــدم بــاری مــن در فــن و آیـیـنـش |
| حــســن و نـمـک نـادر در صــورت عـشــق آمـد | تا حسن و سکون یابـد جان از پـی تسکینش |
| بــر طـالـع مـاه خـود تــقـویـم عـجـب بــسـت او | تـقـویـم طـلـب مـی کـن در سـوره والـتـینـش |
| خـورشید بـه تـیغ خـود آن را که کشـد ای جـان | از تـابـش خـود سـازد تـجـهیزش و تـکـفـینش |
| فــرهـاد هـوای او رفــتــســت بــه کــه کــنــدن | تــا لـعـل شـود مـرمـر از ضـربــت مـیـتــیـنـش |
| مـن بـس کـنـم ای مـطـرب بـر پـرده بـگـو این را | بــشـنـو ز پــس پــرده کـر و فـر تـحـسـیـنـش |
| خـامـش کـه بـه پـیـش آمـد جـوزیـنـه و لـوزیـنـه | لــوزیـنـه دعــا گــویـد حــلــوا کــنـد آمــیـنـش |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
