پــیـش هـر تــلـخـی نـریـزم آبــروی خــویـشـتــنمـی خـورم قـند از شـکـسـت آرزوی خـویشـتـنرشــتــه ایـن تــنـگ چــشـمـان رنـج بــاریـک آوردمـی کـنـم از…
| پــیـش هـر تــلـخـی نـریـزم آبــروی خــویـشـتــن | مـی خـورم قـند از شـکـسـت آرزوی خـویشـتـن |
| رشــتــه ایـن تــنـگ چــشـمـان رنـج بــاریـک آورد | مـی کـنـم از جـسـم زار خـود رفـوی خـویشـتـن |
| می فشـارم، گر بـه حـرف شـکوه بـگشـاید دهن | چـون سبـو دستـی که دارم بـر گلوی خویشتـن |
| در کف آیینه چـون سـیماب می لرزد بـه خـویش؟ | آنــچــنــان لــرزد دلــم بــر آبــروی خــویـشــتــن |
| فـارغـم چـون طـوطـی از حـسـن گلوسـوز شـکـر | من که شـکر می خـورم از گفـتـگوی خـویشـتـن |
| در غــریـبــی چــاره گـرد یـتــیـمـی چــون کـنـم؟ | مـن کـه در دریا ندارم شـسـتـشـوی خـویشـتـن |
| پــیـش آن پــاکــیـزه دامــن، خــانــه نــارفــتــه ام | گر چه عمرم صرف شد در رفت و روی خویشتن |
| نیسـت مـمـکـن این کـشـاکـش از رگ جـانم رود | تــا نـپــیـونـدم بــه دریـا آب جــوی خــویـشــتــن |
| تــا شــدم چــون نـافـه دور از نـاف آهـوی خــتــن | می فـرسـتـم قاصـدی هر دم ز بـوی خـویشـتـن |
| چـون بـه رنگ زرد مـن بـر مـی خـورد بـرگ خـزان | زعفران می مالد از خـجـلت بـه روی خـویشـتـن |
| بـی خـبــر از پـیـچ و تـاب هـم سـیـه روزان نـیـنـد | مـی تـوان پـرسـیـد حـال مـا ز مـوی خـویـشـتـن |
| بــارهـا نـومــیـد بــرگــشــتــم ز دکــان مــســیـح | بـه که خود بـاشم به همت چاره جوی خویشتن |
| چـون غـبــارآلـود مـی گـردم ز خـواب بـی غـمـی | تـازه می سـازم بـه خـون دل وضوی خـویشـتـن |
| بس که صائب خویش را در عشق او گم کرده ام | می کنم از همنشینان جـسـتـجـوی خـویشـتـن |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
