پـریـشـان بـاد پـیـوسـتـه دل از زلـف پـریـشـانـشوگــر بــرنـاورم فــردا ســر خــویـش از گــریـبــانـشالـا ای شـحـنـه خـوبـی ز لـعـل تـو بـسـی گـوهربــ…
| پـریـشـان بـاد پـیـوسـتـه دل از زلـف پـریـشـانـش | وگــر بــرنـاورم فــردا ســر خــویـش از گــریـبــانـش |
| الـا ای شـحـنـه خـوبـی ز لـعـل تـو بـسـی گـوهر | بــدزدیـدسـت جــان مـن بــرنـجـانـش بــرنـجـانـش |
| گـر ایـمـان آورد جــانـی بــه غــیـر کــافــر زلـفــت | بــزن از آتــش شــوقـت تــو انـدر کـفــر و ایـمـانـش |
| پـریشـان بـاد زلـف او کـه تـا پـنـهـان شـود رویش | کـه تـا تـنـهـا مـرا بــاشـد پـریـشـانـی ز پـنـهـانـش |
| منم در عشـق بـی بـرگی که اندر بـاغ عشـق او | چـو گـل پـاره کـنم جـامـه ز سـودای گـلـسـتـانـش |
| در آن گل های رخسارش همی غلطید روزی دل | بـگفتم چیست این گفتا همی غلطم در احسانش |
| یکی خـطی نویسم من ز حـال خود بـر آن عارض | که تا برخواند آن عارض که استادست خط خوانش |
| ولیکن سخـت می تـرسم از آن زلف سیه کاوش | که بـس دل در رسن بـستست آن هندو ز بهتانش |
| بـه چـاه آن ذقـن بـنـگـر مـتـرس ای دل ز افـتـادن | که هر دل کان رسن بـیند چنان چـاهست زندانش |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
