انـدکـی کــوتــاه کــن زلـف بــلـنـد خــویـشــتــنتــا مـبــادا نـاگـه افـتــی در کـمـنـد خــویـشــتــنگـر چـه ایـن تـعـلـیـم بـهـر مـن نـدارد صـرفـه …
| انـدکـی کــوتــاه کــن زلـف بــلـنـد خــویـشــتــن | تــا مـبــادا نـاگـه افـتــی در کـمـنـد خــویـشــتــن |
| گـر چـه ایـن تـعـلـیـم بـهـر مـن نـدارد صـرفـه ای | تــا شـوی واقـف ز حــال مـسـتــنـد خــویـشـتــن |
| لـیـک مـی دانـم کـه از فـولـاد اگـر بــاشــد دلـت | بــرنـمـی آیـی بــه مـژگـان کـشـنـد خــویـشـتــن |
| نـاز در تــسـخــیـر مـا گـر مـی کـنـد اسـتــادگـی | مـشـورت کـن بـا دل مشـکـل پـسـند خـویشـتـن |
| حسن چون افتاد شیرین، دل ز خود هم می برد | نـیـشـکـر بــیـرون نـمـی آیـد ز بــنـد خـویـشـتــن |
| ز اشـتـیـاق خـویش در یک جـا نـمـی گـیـرد قـرار | ای خوشا حسنی که خود باشد سپند خویشتن |
| شـکـر این معـنی کـه عـیسـای زمانت کـرده اند | ایـنـقـدر غــافـل مـشــو از دردمـنـد خــویـشــتــن |
| لـب نـگـه دار از لـب سـاغـر کـه نـادم مـی شـود | هـر کــه انـدازد در آب تــلــخ، قــنـد خــویـشــتــن |
| سـعـی تـا حـد تـوکـل دسـت و پــایـی مـی زنـد | چون بـه این وادی رسی پـر کن سمند خویشتـن |
| پــــنـــد دل صـــائب مـــرا از کـــوی او آواره کـــرد | هـیـچ کـافـر گـوش نـگـذارد بـه پـنـد خـویـشـتـن! |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
