گر عارف حق بینی چشم از همه بر هم زنچـون دل بـه یکـی دادی، آتـش بـه دو عـالم زنهـم نـکـتــه وحــدت را بــا شـاهـد یـکـتــاگـوهـم بــانـگ انــاالــحــق …
| گر عارف حق بینی چشم از همه بر هم زن | چـون دل بـه یکـی دادی، آتـش بـه دو عـالم زن |
| هـم نـکـتــه وحــدت را بــا شـاهـد یـکـتــاگـو | هـم بــانـگ انــاالــحــق را بــر دار مــعــظــم زن |
| هم چـشـم تـمـاشـا را بـر روی نکـو بـگـشـا | هـم دسـت تـمـنـا را بــر گـیـسـوی پــر خـم زن |
| هـم جـلـوه سـاقـی را در جـام بـلـوریـن بـین | هـم بــاده بــی غـش را بــا سـاده بـی غـم زن |
| ذکر از رخ رخـشـانش بـا موسـی عـمران گو | حـرف از لب جـان بـخشش بـا عیسی مریم زن |
| حــال دل خـونـیـن را بــا عـاشـق صـادق گـو | رطــل مـی صــافـی را بــا صــوفـی مـحــرم زن |
| چـون ساقی رندانی، می بـا لب خندان خور | چـون مـطـرب مـسـتــانـی نـی بــا دل خـرم زن |
| چــون آب بــقـا داری بــر خـاک سـکـنـدر ریـز | چـون جــام بــه چـنـگ آری بــا یـاد لـب جـم زن |
| چـون گرد حرم گشتـی بـا خانه خدا بـنشین | چـون می بـه قـدح کـردی بـر چـشـمه زمزم زن |
| در پـای قـدح بـنـشـین زیبـا صـنمـی بـگـزین | اســبــاب ریـا بــرچــیـن، کــمـتــر ز دعــا دم زن |
| گر تـکیه دهی وقتـی، بـر تـخـت سلیمان ده | ور پــنـجــه زنـی روزی، در پــنـجــه رسـتــم زن |
| گر دردی از او بـردی صد خنده بـه درمان کن | ور زخـمی از او خـوردی صد طعنه بـه مرهم زن |
| یـا پــای شـقـاوت را بــر تــارک شـیـطـان نـه | یــا کــوس ســعــادت را بــر عــرش مــکــرم زن |
| یـا کـحـل ثـوابـت را در چـشـم مـلـائک کـش | یــا بـــرق گـــنـــاهــت را بـــر خـــرمـــن آدم زن |
| یا خـازن جـنت شـو، گلهای بـهشـتـی چـین | یــا مــالــک دوزخ شـــو، درهــای جـــهــنــم زن |
| یـا بـنـده عـقـبــا شـو، یـا خـواجـه دنـیـا شـو | یـا ســاز عـروســی کـن، یـا حــلـقـه مـاتــم زن |
| زاهـد سـخــن تــقـوی بــسـیـار مـگـو بــا مـا | دم درکش از این معنی، یعنی که نفس کم زن |
| گـر دامـن پــاکـت را آلـوده بــه خـون خـواهـد | انــگــشــت قــبــولــت را بــر دیــده پــر نــم زن |
| گـر هـم دمـی او را پــیـوســتــه طـمـع داری | هــم اشــک پــیــاپــی ریــز هــم آه دمــادم زن |
| سـلـطـانی اگـر خـواهی درویش مجـرد شـو | نه رشتـه بـه گوهر کش نه سـکه بـه درهم زن |
| چـون خـاتـم کـارت را بــر دسـت اجـل دادنـد | نـه تـاج بــه تـارک نـه، نـه دسـت بـه خـاتـم زن |
| تــا چــنـد فــروغــی را مـجــروح تــوان دیـدن | یـا مـرهـم زخـمـی کـن یـا ضـربــت مـحـکـم زن |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
