ویـن تــعـلـل بــهـر تــرکـش دافـع صـد عـلـتــسـتچـون بـشـد عـلـت ز تـو پـس نقـل مـنزل مـنزلـسـتلیک شرطی کن تو بـا خود تـا که شرطی نشکنیور نـه عــلـت …
| ویـن تــعـلـل بــهـر تــرکـش دافـع صـد عـلـتــسـت | چـون بـشـد عـلـت ز تـو پـس نقـل مـنزل مـنزلـسـت |
| لیک شرطی کن تو بـا خود تـا که شرطی نشکنی | ور نـه عــلـت بــاقــی و درمـانـت مـحــو و زایـلـســت |
| چـونک طـبـعت خـو کند بـا شـرط تـندش بـعد از آن | صــد هـزاران حــاصـل جــان از درونـت حــاصـلـســت |
| پــس تــو را آیـیـنـه گــردد ایـن دل آهـن چــنــانــک | هـر دمـی رویـی نـمــایـد روی آن کــو کــاهـلــســت |
| پس تو را مطرب شود در عیش و هم ساقی شود | آن امـانت چـونک شـد مـحـمول جـان را حـامـلـسـت |
| فـارغ آیـی بــعــد از آن از شــغـل و هـم از فـارغـی | شـهره گردد از تـو آن گنجـی که آن بـس خـاملسـت |
| گـر چـه حـلـواهـا خـوری شـیـریـن نـگـردد جـان تـو | ذوق آن بـــرقـــی بـــود تـــا در دهـــان آکـــلـــســـت |
| این طـبـیعـت کور و کر گر نیسـت پـس چـون آزمود | کاین حجاب و حائل ست آن سوی آن چون مایلست |
| لیک طـبـع از اصـل رنج و غصـه ها بـررسـتـه سـت | در پــی رنـج و بــلــاهـا عــاشــق بــی طــایـلـســت |
| در تــواضــع هـای طــبــعــت ســر نـخــوت را نـگــر | و اندر آن کـبـرش تـواضـع های بـی حـد شـاکـلسـت |
| هـر حــدیـث طــبــع را تــو پــرورش هــایـی بــدش | شـرح و تأویـلـی بــکـن وادانـک ایـن بــی حـائلـسـت |
| هـر یکـی بـیتـی جـمـال بـیت دیگـر دانـک هـسـت | بــا مؤیــد ایـن طــریــقــت ره روان را شــاغــلــســت |
| ور تــو را خــوف مــطــالــب بــاشــد از اشــهـادهـا | از خـدا مـی خـواه شـیـریـنـی اجــل کـان آجــلـسـت |
| هـر طـرف رنـجـی دگـرگـون فـرض کـن آن گـاه بـرو | جـز بـه سوی بـی سوی ها کان دگر بـی حاصلست |
| تــــو وثــــاق مــــار آیــــی از پــــی مــــاری دگــــر | غـصـه ماران بـبـینی زانک این چـون سـلسـله سـت |
| تــا نــگــویـی مــار را از خــویـش عــذری زهـرنــاک | وان گـهـت او مـتـهـم دارد کـه ایـن هـم بــاطـلـسـت |
| از حــدیـث شــمـس دیـن آن فـخــر تــبــریـز صــفـا | آن مـزاجــش گـرم بــایـد کـایـن نـه کـار پــلـپــلـسـت |
| چـون نظـر کـردن همـه اوصـاف خـوب اندر دلـسـت | ویـن هـمـه اوصـاف رســوا مـعـدنـش آب و گـلـســت |
| از هوا و شـهوت ای جـان آب و گـل می صـد شـود | مـشـکـل این تـرک هوا و کـاشـف هر مـشـکـلـسـت |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
