می شود خرج زمین چون میوه خام افتد به خاکوای بـرآن کـس کـه اینجـا ناتـمـام افـتـد بـه خـاکاز طـلـوع واز غـروب مـهـر روشـن شـد کـه چــرخهرکه رابـرداشت ص…
| می شود خرج زمین چون میوه خام افتد به خاک | وای بـرآن کـس کـه اینجـا ناتـمـام افـتـد بـه خـاک |
| از طـلـوع واز غـروب مـهـر روشـن شـد کـه چــرخ | هرکه رابـرداشت صبـح از خاک شام افتد به خاک |
| بــی تأمـل از لـب هـرکـس کـه حــرفـی ســرزنـد | مست خواب آلوده ای از پـشت بـام افتد بـه خاک |
| هـســت بــیـرنـگـی هـمـان در گــوهـر اوبــرقــرار | پـرتـو خـورشـید اگـر رنگین ز جـام افـتـد بـه خـاک |
| نیسـت کـبـر و سـرکـشـی در طـینت روشـندلـان | پـرتـو خـورشید پـیش خـاص و عام افتـد بـه خـاک |
| بــس کـه دارد سـرو اورا تـنـگ در بــرسـرکـشـی | نیست ممکن سایه آن خوشخـرام افتـد بـه خـاک |
| هـسـت از دشـمـن تـواضـع ریشـه مـکـرو فـریـب | کی بـود از خاکساران گر چه دام افتـد بـه خاک ؟ |
| در وصـال از حــســرت ســرشـار مـن دارد خــبــر | هرکه را در پـای گل ازدسـت جـام افتـد بـه خـاک |
| از نــوای دلــخــراش مــن بـــه یــاد گــلــســتــان | اشـک گـردد دانه و از چـشـم دام افـتـد بـه خـاک |
| از هـوا گـیـرد سـخـن را چـون طـرف بــاشـد رسـا | مـسـتــمـع چــون نـارسـا کـلـام افـتــد بــه خــاک |
| دم زدن کـفـرســت در بــزم حــضــور خــامـشــان | بـرهمن پـیش صـنم جـای سـلـام افـتـد بـه خـاک |
| دیـده هـای پــاک ســازد نــاتــمــامــان را تــمــام | نـور مـاه نـاقــص از روزن تــمـام افــتــد بــه خــاک |
| می فتـد از پـختـگی بـرخاک هرجا میوه ای است | جز سخن صائب که چون افتاد خام ،افتد به خاک |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
