ای پـسـتـه دهانت شـیرین و انگـبـین لـبمـن تـلـخ کـام مـانـده در حـسـرت چـنـیـن لـببــودیـم بــر کـنـاری عـطـشـان آب وصـلـتزد بـوسـه تـو مـا را چـون نـ…
| ای پـسـتـه دهانت شـیرین و انگـبـین لـب | مـن تـلـخ کـام مـانـده در حـسـرت چـنـیـن لـب |
| بــودیـم بــر کـنـاری عـطـشـان آب وصـلـت | زد بـوسـه تـو مـا را چـون نـان در انـگـبـیـن لـب |
| هـرگـز بـرون نـیـایـد شـیـریـنـی از زبـانـش | هـرکـو نـهـاده بــاشـد بــاری دهـان بــریـن لـب |
| عـاشـق از آسـتـینت شـکـر کشـد بـدامن | چـون تـو بــگـاه خـنـده گـیـری در آسـتـیـن لـب |
| تـا در مقام خـدمت پـیش تـو خـاک بـوسـد | روزی دو ره نـهـاده خــورشــیـد بــر زمـیـن لــب |
| از بــهـر آب خــوردن بــاری دهـان بــرو نــه | تـــا لــعــل تــر بـــریــزد از کــوزه گــلــیــن لــب |
| با داغ مهر مهرت ای بس گدا که چون من | از آرزوی لــعــلــت مــالــنــد بـــر نــگــیــن لــب |
| از مـعـجـزات حـسـنـت بـر روی تـو بــدیـدم | هـم شـکـرآب دنـدان هم پـسـتـه آتـشـین لـب |
| دل تـلـخ کـام هجـرسـت او را بـجـای بـاده | زیـن بـوسـهـای شـیـریـن درده بـشـکـریـن لـب |
| تـا چـند بـاشـد ای جـان پـیش در تـو مـا را | چـون مـرغ بـهر دانـه از خـاک بـوسـه چـین لـب |
| تـو سرخ روی حسنی تـا کرد شیر شیرین | خـط نـبــات رنـگـت هـمـچـون تــرانـگـبــیـن لـب |
| چـون فـاخـتـه بـنالم اکنون که مر تـرا شـد | همـچـون گـلـوی قـمـری زآن خـط عـنبـرین لـب |
| هنگام شـعـر گفـتـن شـوقت مرا قرین دان | زآن سان که در خموشی (با) لب بود قرین لب |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
