کیسـت آرد پـشـت گردون سـتـمگر را بـه خـاکمی زند این کهنه کشتـی گیر یکسـر را بـه خـاکغـوطـه زن دربــحــر سـیـل از کـدورت پــاک شـوتـابـه کی خـواهی کشید…
| کیسـت آرد پـشـت گردون سـتـمگر را بـه خـاک | می زند این کهنه کشتـی گیر یکسـر را بـه خـاک |
| غـوطـه زن دربــحــر سـیـل از کـدورت پــاک شـو | تـابـه کی خـواهی کشیدن دامن تـررا بـه خـاک ؟ |
| روزی مـاشــد چــو مـوران عـشــرت روی زمـیـن | از قـنـاعـت تــا بــدل کـردیـم شــکـر را بــه خــاک |
| خـاک راهـنـد این خـسـیـسـان، آبـرو و آب گـهـر | چـنـد ریزی ای سـتـمـگـر آب گـوهـر را بـه خـاک؟ |
| از پـشـیمانی زپـشـت دسـت خـود سـازد گـزک | کـوتـه انـدیشـی کـه ریزد درد سـاغـر را بـه خـاک |
| حـسـن عـالـمـسـوز را پـروای آه سـرد نـیـسـت | می کشـد این شـعـله بـیبـاک صـرصـررا بـه خـاک |
| در تــلــاش نــعــمــت دنـیـا عــرق ریـزی مــکــن | ای بـهشـتـی رو چـه ریزی آب کـوثـر را بـه خـاک؟ |
| می توان تـا تشنه ای را چون صدف سیراب کرد | نـیسـت ازهمـت فـشـانـدن آب گـوهر را بـه خـاک |
| ســیـل از ویـرانـه بــا رخــســار گــرد آلـود رفــت | زود مـی مـالـد فـلـک روی سـتــمـگـررا بــه خـاک |
| هر که نقش خویش را در خاکساری دیده است | مـی نـهـد چـون بــوریـا پـهـلـوی لـاغـررا بـه خـاک |
| ســـعـــی دارد در زوال آفـــتـــاب عـــمــر خـــود | هـرکـه انـدازد درخـت سـایـه گـسـتـر را بـه خـاک |
| مـور گـویـا را سـلـیـمـان پــایـتـخـت ازدسـت داد | می کشند اکنون سبک مغزان سخنور را به خاک |
| بـا سیه بـختـی شدم خرسند، تـادیدم که چـرخ | می کشد گیسو کشان خورشید انور را بـه خـاک |
| نقد خـود را نسیه کردن صائب ازعقل اسـت دور | بـهـر زر تـاچـنـد مـالـی روی چـون زر را بـه خـاک؟ |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
