سوی لبش هر آنک شد زخم خورد ز پیش و پسزانـک حــوالـی عـســل نـیـش زنـان بــود مـگـسروی ویـســت گــلــســتــان مـار بــود در او نـهـانجعد ویست همچو شب م…
| سوی لبش هر آنک شد زخم خورد ز پیش و پس | زانـک حــوالـی عـســل نـیـش زنـان بــود مـگـس |
| روی ویـســت گــلــســتــان مـار بــود در او نـهـان | جعد ویست همچو شب مجمع دزد و هر عسس |
| کـــان زمـــردی مـــهـــا دیـــده مـــار بــــرکـــنـــی | مـاه دوهـفـتــه ای شـهـا غـم نـخـوریـم از غـلـس |
| بـی تـو جـهان چه فن زند بـی تـو چـگونه تـن زند | جـان و جهان غلام تـو جـان و جهان تـویی و بـس |
| نصـرت رسـتـمان تـویی فـتـح و ظـفررسـان تـویی | هـسـت اثـر حـمـایـتــت گـر زره سـت وگـر فـرس |
| شـمـس تـو مـعـنوی بـود آن نه کـه مـنطـوی بـود | صــد مـه و آفــتــاب را نـور تــوســت مــقــتــبــس |
| چـــرخ مـــیــان آب تـــو بـــر دوران هــمـــی زنـــد | عـقـل بـر طـبـیبـیت عـرضـه هـمـی کـنـد مـجـس |
| ذره بــه ذره طـمـع هـا صـف زده پــیـش خـوان تـو | سـجـده کـنـان و دم زنـان بــهـر امـیـد هـر نـفـس |
| دسـت چـنین چـنین کند لطف که من چـنان دهم | آنـچ بــهـار مـی دهـد از دم خـود بـه خـار و خـس |
| خــاک کــه نـور مــی خــورد نـقــره و زر نــبــات او | خـاک که آب می خـورد ماش شـدسـت یا عـدس |
| رنگ جـهان چـو سـحـرها عشق عصای موسـوی | بــاز کـنـد دهـان خـود درکـشـدش بـه یـک نـفـس |
| چـند بـتـرسـی ای دل از نقش خـود و خـیال خـود | چـنـد گـریز مـی کـنـی بـازنـگـر کـه نیسـت کـس |
| بـس کن و بـس که کمتر از اسب سقای نیستی | چـونـک بــیـافـت مـشـتـری بــاز کـنـد از او جـرس |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
