تـا چـون درویشان تـوان بـا گاه گاهی سـاخـتـناز سبک مغزی است با زرین کلاهی ساختنخاک در چشمش، اگر گردد به ظاهر گوشه گیرهر کـه بـتـواند پـنـاه از بـی پـن…
| تـا چـون درویشان تـوان بـا گاه گاهی سـاخـتـن | از سبک مغزی است با زرین کلاهی ساختن |
| خاک در چشمش، اگر گردد به ظاهر گوشه گیر | هر کـه بـتـواند پـنـاه از بـی پـناهی سـاخـتـن |
| در تــلـاش نـام نـتـوان چـون عـقـیـق سـاده لـوح | بـا دل پـر خـون بـه ننگ رو سیاهی سـاخـتـن |
| بـسـتـر و بـالین ز خـشت و خـاک کن در زندگی | عاقبـت چون خوابگاه از خاک خواهی ساختن |
| از بــرای طـعـمـه چــون قـلـاب گـردن کـج مـکـن | تا بـه آب خشک بـتوان همچو ماهی ساختن |
| بـهر قـطـع راه عـقـبـی بـال سـامان دادن اسـت | سیم و زر را پـیشتـر از خویش راهی ساختن |
| در هوای جـذب دنیای خـسیس ای سست مغز | رنگ خود چون کهربـا تـا چند کاهی ساختـن؟ |
| مــی تــوانـد غــوطــه در دریـای آتــش زد دلــیـر | هر که بـتـواند بـه قـرب پـادشـاهی سـاخـتـن |
| از مـحــیـط آفــریـنـش فــلـس اگــر داری طــمـع | بـا هزاران خـار می بـاید چـو ماهی سـاخـتـن |
| از گرانجانان به چوگان گوی سبـقت بـردن است | قـامت خـود خـم بـه فـرمـان الـهی سـاخـتـن |
| نـیـسـت مـمـکـن صـائب از روبـاه آیـد کـار شـیـر | مصـلحـت نبـود رعـیت را سـپـاهی سـاخـتـن |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
