بـرای عاشـق و دزدسـت شـب فراخ و درازهلـا بـیا شـب لـولـی و کـار هـر دو بـسـازمـن از خـزینـه سـلـطـان عـقـیق و در دزدمنـیـم خــسـیـس کـه دزدم قـمـاشـه …
| بـرای عاشـق و دزدسـت شـب فراخ و دراز | هلـا بـیا شـب لـولـی و کـار هـر دو بـسـاز |
| مـن از خـزینـه سـلـطـان عـقـیق و در دزدم | نـیـم خــسـیـس کـه دزدم قـمـاشـه بــزاز |
| درون پــرده شــب هــا لــطــیـف دزدانــنــد | کـه ره بـرنـد بـه حـیلـت بـه بـام خـانـه راز |
| طـــمـــع نــدارم از شـــب روی و عـــیــاری | بـجـز خـزیـنـه شـاه و عـقـیـق آن شـه نـاز |
| رخی که از کر و فرش نماند شب به جهان | زهی چراغ که خورشید سوزی و مه ساز |
| روا شـود همه حـاجـات خـلق در شـب قدر | کـه قـدر از چـو تـو بـدری بـیافـت آن اعـزاز |
| هـمـه تــویـی و ورای هـمـه دگـر چـه بــود | کـه تــا خـیـال درآیـد کـسـی تــو را انـبــاز |
| هلا گـذر کـن از این پـهن گـوش ها بـگـشـا | کـه مـن حــکـایـت نـادر هـمـه کـنـم آغــاز |
| مـسـیـح را چـو نـدیـدی فـسـون او بـشـنـو | بـپـر چو بـاز سفیدی بـه سوی طبـلک بـاز |
| چـو نقـده زر سـرخـی تـو مـهر شـه بـپـذیر | اگر نه تـو زر سرخی چـراست چـندین گاز |
| تـو آن زمان کـه شـدی گنج این ندانسـتـی | کـه هر کـجـا کـه بـود گنج سـر کـند غـماز |
| بـیار گنج و مکن حـیله که نخـواهی رسـت | بـه تـف تف و بـه مصلا و ذکر و زهد و نماز |
| بـدزدی و بـنـشـینـی بـه گـوشـه مـسـجـد | کــه مــن جــنــیـد زمــانــم ابــایـزیـد نـیـاز |
| قـمـاش بــازده آن گـاه زهـد خـود مـی کـن | مـکـن بــهـانـه ضــعــف و فــرومـکــش آواز |
| خـمـوش کـن ز بـهانه کـه حـبـه ای نـخـرند | در ایـن مــقــام ز تــزویـر و حــیـلــه طــنـاز |
| بــگــیـر دامـن اقــبــال شــمـس تــبــریـزی | کـه تـا کـمـال تـو یـابـد ز آسـتـینـش طـراز |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
