رسـتـم از این نفـس و هوا زنـده بـلـا مـرده بـلـازنـده و مـرده وطـنـم نـیـسـت بــجــز فـضـل خــدارستم از این بیت و غزل ای شه و سلطان ازلمـفـتــعـلـن مـ…
| رسـتـم از این نفـس و هوا زنـده بـلـا مـرده بـلـا | زنـده و مـرده وطـنـم نـیـسـت بــجــز فـضـل خــدا |
| رستم از این بیت و غزل ای شه و سلطان ازل | مـفـتــعـلـن مـفـتــعـلـن مـفـتــعـلـن کـشــت مـرا |
| قـافـیـه و مـغـلـطـه را گـو هـمـه سـیـلـاب بــبـر | پــوسـت بــود پــوسـت بــود درخــور مـغـز شـعـرا |
| ای خـمـشـی مـغـز مـنـی پـرده آن نـغـز مـنـی | کـمـتـر فـضـل خـمـشـی کـش نبـود خـوف و رجـا |
| بــر ده ویـران نـبـود عـشـر زمـیـن کـوچ و قـلـان | مسـت و خـرابـم مطـلب در سـخـنم نقـد و خـطـا |
| تـا کـه خـرابـم نکـند کـی دهد آن گـنج بـه مـن | تـا کـه بـه سـیلم ندهد کـی کـشـدم بـحـر عـطـا |
| مرد سخن را چـه خبـر از خمشی همچـو شکر | خــشــک چــه دانـد چــه بــود تــرلـلـلــا تــرلـلـلـا |
| آیــنـــه ام آیــنــه ام مـــرد مـــقـــالـــات نــه ام | دیده شـود حـال من ار چـشـم شـود گوش شـما |
| دست فشانم چـو شجـر چـرخ زنان همچو قمر | چــرخ مـن از رنـگ زمـیـن پــاکـتــر از چــرخ سـمـا |
| عــارف گـویـنـده بــگـو تــا کـه دعــای تــو کـنـم | چونک خوش و مست شوم هر سحری وقت دعا |
| دلـق مـن و خــرقــه مـن از تــو دریـغــی نـبــود | و آنـک ز ســلـطـان رســدم نـیـم مـرا نـیـم تــو را |
| از کف سـلطـان رسـدم سـاغـر و سـغراق قدم | چــشـمـه خـورشـیـد بــود جــرعـه او را چــو گـدا |
| من خـمشـم خـسـتـه گـلو عـارف گـوینده بـگـو | زانـک تــو داود دمـی مـن چـو کـهـم رفـتــه ز جــا |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
