خـاک آن کس شو که آب زندگانش روشـنسـتنـیـم نـانـی دررسـد تــا نـیـم جـانـی در تــنـسـتگفتمش آخر پی یک وصل چندین هجر چیستگـفـت آری مـن قـصــابــم گـردرا…
| خـاک آن کس شو که آب زندگانش روشـنسـت | نـیـم نـانـی دررسـد تــا نـیـم جـانـی در تــنـسـت |
| گفتمش آخر پی یک وصل چندین هجر چیست | گـفـت آری مـن قـصــابــم گـردران بــا گـردنـســت |
| دی تــمـاشـا رفـتــه بــودم جـانـب صـحـرای دل | آن نـگـنـجـد در نـظـر چـه جــای پــیـدا کـردنـسـت |
| چـشم مسـت یار گویان هر زمان بـا چـشم من | در دو عـالـم مـی نگـنجـد آنچ در چـشـم مـنسـت |
| رو فـزون شـو از دو عـالـم تـا بــریـزم بــر سـرت | آنــچ دل را جــان جــان و دیـدگــان را دیـدنــســت |
| ذره ذره عـاشـقـانه پـهلـوی مـعـشـوق خـویش | می زند پـهلو که وقـت عـقـد و کـابـین کـردنسـت |
| اندر آن پـیوند کردن آب و آتـش یک شـده سـت | غنچه آن جا سنبلست و سرو آن جا سوسنست |
| زیـر پــاشــان گـنـج هـا و ســوی بــالـا بــاغ هـا | بـشـنـو از بــالـا نـه وقـت زیـر و بــالـا گـفـتـنـسـت |
| مـن اگـر پـیـدا نـگـویم بـی صـفـت پـیداسـت آن | ذوق آن انـدر سـرسـت و طـوق آن در گـردنـسـت |
| شمس تـبـریزی تو خورشیدی چه گویم مدح تو | صـد زبـان دارم چـو تـیغ اما بـه وصـفـت الکـنسـت |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
