مـی روم وز سـر حـسـرت بـه قـفـا مـی نـگـرمخـبـر از پـای ندارم کـه زمین می سـپـرممـی روم بـی دل و بـی یـار و یقـین مـی دانـمکه من بـی دل بـی یار و نه م…
| مـی روم وز سـر حـسـرت بـه قـفـا مـی نـگـرم | خـبـر از پـای ندارم کـه زمین می سـپـرم |
| مـی روم بـی دل و بـی یـار و یقـین مـی دانـم | که من بـی دل بـی یار و نه مرد سـفـرم |
| خـاک مـن زنـده بــه تأثـیـر هـوای لـب تـوسـت | ســازگــاری نــکــنــد آب و هـوای دگــرم |
| وه کـه گـر بــر سـر کـوی تـو شـبــی روز کـنـم | غـلـغـل اندر ملـکـوت افـتـد از آه سـحـرم |
| پـای مـی پـیچـم و چـون پـای دلـم مـی پـیچـد | بــار مـی بـنـدم و از بـار فـروبـسـتـه تـرم |
| چــه کــنـم دســت نـدارم بــه گــریـبــان اجــل | تـا بـه تـن در ز غـمت پـیرهن جـان بـدرم |
| آتــش خــشــم تــو بـــرد آب مــن خــاک آلــود | بـعد از این بـاد بـه گوش تو رساند خبـرم |
| هـر نـوردی کــه ز طــومــار غــمــم بــاز کــنـی | حـرف هـا بـیـنـی آلـوده بـه خـون جـگـرم |
| نـی مـپــنـدار کــه حــرفــی بــه زبــان آرم اگـر | تـا بـه سینه چـون قلم بـازشکافند سـرم |
| بـــه هــوای ســر زلــف تــو درآویــخــتــه بـــود | از سر شاخ زبـان بـرگ سـخـن های تـرم |
| گـر سـخـن گـویـم مـن بـعـد شـکـایـت بــاشـد | ور شکایت کنم از دست تو پیش که بـرم |
| خـــار ســـودای تـــو آویــخـــتـــه در دامــن دل | ننگم آید کـه بـه اطـراف گـلسـتـان گـذرم |
| بــصـر روشــنـم از ســرمـه خــاک در تــوســت | قـیمـت خـاک تـو مـن دانم کـاهل بـصـرم |
| گـر چــه در کـلـبــه خــلـوت بــودم نـور حــضـور | هم سفر بـه که نماندست مجـال حضرم |
| ســرو بـــالــای تــو در بـــاغ تـــصــور بـــرپـــای | شـرم دارم کـه بـه بـالـای صـنـوبـر نـگـرم |
| گـر بـه تـن بـازکـنـم جـای دگـر بـاکـی نـیسـت | که به دل غاشیه بـر سر به رکاب تو درم |
| گـر بــه دوری سـفـر از تــو جـدا خـواهـم مـانـد | شرم بـادم که همان سعدی کوتـه نظرم |
| بــه قــدم رفــتــم و نــاچــار بــه ســر بـــازآیــم | گـر بـه دامـن نرسـد چـنگ قـضـا و قـدرم |
| شوخ چشمی چو مگس کردم و برداشت عدو | بــه مـگـســران مـلـامـت ز کـنـار شـکـرم |
| از قـفـا سـیـر نـگـشـتـم مـن بــدبــخـت هـنـوز | می روم وز سر حسرت به قفا می نگرم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
