زبــار عـشــق تــوام طـالـب ســبــکـســاریولی چـه چـاره کـه دولت نمی دهد یاریکه کرد بـر من مسـکین بـدل بـجـز عشـقتنــشــاط را بــغــم وخــواب را بــبـ…
زبــار عـشــق تــوام طـالـب ســبــکـســاری | ولی چـه چـاره کـه دولت نمی دهد یاری |
که کرد بـر من مسـکین بـدل بـجـز عشـقت | نــشــاط را بــغــم وخــواب را بــبــیــداری |
گــنـاه کــردم وبــا روی تــوززلــفــت گــفــت | قــیـامـتــی تــو بــخــوبــی واو بــطــراری |
بـــدیــم گـــنــاه گـــرفـــتـــار هــر دوام زیــرا | گــنــاه را بـــقــیــامــت بــود گــرفــتــاری |
مرا مگو که چه خواهی؟مرا نباشد خواست | مرا مپـرس که چونی؟ چـنانکه می داری |
بآب چـشم خـودش پـرورش کنم شب و روز | چـو در زمـیـن دلـم تــخـم انـدهـی کـاری |
مـــرا زروی ســـیــه زردی غـــمـــت نــبـــرد | بـسـرخـی شـفـق این آسـمـان زنـگـاری |
بــکــوی تــو نـه چــنـان آمــدم کــه بــاز روم | که دل ز من نه چنان برده ای که باز آری |
گـر از جـفـای تـو چـون مرغ از قـفـس بـرهم | بــبــنـد پــایـم اگـر دیـگـرم بــدســت آری |
هـوای غــیـر تــو انـدر دلــم چــنـان بــاشــد | کـه در خـزیـنـه سـلـطـان مـتــاع بــازاری |
تویی که چون بـتـماشا همی شدی در بـاغ | بــپـیـش روی تـو نـرگـس بــزور و عـیـاری |
زچـشم خواست که لافی زند، صبـا گفتـش | خـدات صـحـت کـامـل دهد کـه بـیمـاری! |
حـدیث صحـبـت جـانان مثـال سیم و زرست | گـذاشــتــن بــغـم و یـافـتــن بــدشـواری |
اگـر چـه روی تــو کـم دیـد سـیـف فـرغـانـی | ولـیـک عــمـر بــرد بــرد در طــلـب کـاری |
مــرا بــهـجــر مـیـازار اگــر چــه مـی گــویـم | (مـن از تـو روی نـپـیـچـم گـرم بــیـازاری) |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج