امـشــب نـگـه افـتــاد بــر آن غـیـرت مـاهـمیارب کـه نمـاند بـه رخـش عـکـس نگـاهمسـنـگـین دل او نـرم شـد از قـطـره اشـکـمبـــازار وفــا گــرم شــد از …
| امـشــب نـگـه افـتــاد بــر آن غـیـرت مـاهـم | یارب کـه نمـاند بـه رخـش عـکـس نگـاهم |
| سـنـگـین دل او نـرم شـد از قـطـره اشـکـم | بـــازار وفــا گــرم شــد از شــعــلــه آهــم |
| در عـیـن مـذلـت سـگ او هـمـدم مـن شـد | بـر خـاک در دوسـت بـبـین عـزت و جـاهم |
| گـفـتــم ســر راهـت نـرسـیـدم بــه امـیـدی | گـفـتـا کـه بـکـش پـای امـید از سـر راهـم |
| مـوی سـیهـم گـشـت سـپـید از غـم رویش | در حـلـقـه مـویش بـه هـمـان روز سـیاهم |
| در روز وصــالـش چــه گـنـه ســر زده از مـن | کآمـد شـب هجـران بـه مـکـافـات گـنـاهم |
| الـا رخ زردی کـه بـه خـون مژه سـرخ اسـت | در دعوی عشق تـو کسی نیسـت گواهم |
| گـر صـورت حــال مـن دلـخــســتــه بــدانـی | خـون گریه کند چـشم تـو بـر حـال تـبـاهم |
| گفـتـی دهنم کـام کسـی هیچ نداده سـت | مـن هم ز دهان تـو بـه جـز هیچ نـخـواهم |
| مـژگـان مـن از اشـک بـرانگـیخـت سـپـاهی | چشم تو به خشم آمد و بگریخت سپاهم |
| خون می خورد از حسرت من یوسف کنعان | تـا کـنـج زنـخـدان تـو انـداخـت بــه چـاهـم |
| بــه گـرفـت فـروغــم هـمـه آفــاق فـروغــی | زیــرا کــه ثـــنــاگــوی در دولــت شــاهــم |
| فـرمـانـده خـورشـید فـلـک، نـاصـردین شـاه | کـز خـاک درش صـاحـب دیهـیم و کـلـاهـم |
| تــا ســایـه خــود کــرد خــداونــد جــهـانـش | در ســـایــه پـــایــنـــده او داد پـــنـــاهـــم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
