بــر سـر بــالـیـن بـی دردان گـل احـمـر فـشـانعـاشـقـان را سـوزن الـمـاس در بـسـتـر فـشـانشـکـر این مـعـنـی کـه عـمـر جـاودانی یافـتـیمشـت آبـی ای خـض…
| بــر سـر بــالـیـن بـی دردان گـل احـمـر فـشـان | عـاشـقـان را سـوزن الـمـاس در بـسـتـر فـشـان |
| شـکـر این مـعـنـی کـه عـمـر جـاودانی یافـتـی | مشـت آبـی ای خـضر بـر خـاک اسـکندر فشـان |
| چـون سـبـکـبـاری بـراقـی نیسـت در راه طـلب | در بــسـاط زنـدگـانـی هـر چــه داری بــرفـشـان |
| در مـحـیـط آفـریـنـش از صـدف کـمـتــر مـبــاش | تـیغ اگـر بـارد بـه فـرقـت از دهـن گـوهـر فـشـان |
| مـی دهـد زخــم زبــان انـدام، سـنـگ خــاره را | خـرده جــان چــون شـرر بــر تــیـشـه آزرفـشـان |
| مـگـذران بــی گـریـه مـسـتـانـه وقـت صـبــح را | در زمـیـن پـاک هـر تـخـمـی کـه داری بـرفـشـان |
| گر نداری دستـرس چـون منعمان بـر سیم و زر | سـیـم نـاب اشـک بـر رخـسـاره چـون زر فـشـان |
| از غــبــار خــاکـســاری دیـده رغـبــت مـپــوش | گـرد راه از خـویشـتـن در چـشـمه کـوثـر فـشـان |
| گر نخواهی پشت پـا زد بـر جهان، پـایی بـکوب | دسـت اگر نتـوانی افـشـاند آسـتـینی بـرفشـان |
| تـن مـزن زنـهار چـون پـروانـه بـعـد از سـوخـتـن | رنگ عشق تـازه ای زین مشت خاکستـر فشان |
| نیشکر بـعد از شکسـتـن می شود شاخ نبـات | بـشـکند هر کـس تـرا بـر یکـدگر، شـکـر فـشـان |
| چون به خواری عاقبت بر خاک می باید فشاند | با لب خندان چو گل صائب به گلچین سر فشان |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
