چـون تـرک تـیر افکن تـویی، بـاید بـه خـون غلطیدنمیـارب کـز ایـن مـیـدان مـبــاد امـکـان بــرگـردیـدنـمگـر خــنـجــر مـردافــکــنـت از هـم بــبــرد خــ…
| چـون تـرک تـیر افکن تـویی، بـاید بـه خـون غلطیدنم | یـارب کـز ایـن مـیـدان مـبــاد امـکـان بــرگـردیـدنـم |
| گـر خــنـجــر مـردافــکــنـت از هـم بــبــرد خــنـجــرم | کـی مـی تـوان از دامـنـت دسـت طـمـع بـبـریدنـم |
| امــروز دادم را بـــده، امــشــب بــه فــریــادم بــرس | زیـرا کــه فــردای جــزا مــشــکــل تــوانـی دیـدنـم |
| در آب و در آتــش مـرا تــو مـی دهـی جـنـبــش مـرا | ور نه کـجـا مـمـکـن شـود از جـای خـود جـنبـیدنم |
| تا در غمت گریان شدم هم شاد و هم خندان شدم | ایـن گـریـه مـسـتــانـه شـد سـرمـایـه خـنـدیـدنـم |
| تـا پـسـتـه ات را دیده ام حـرف کـسـی نـشـنیده ام | یعنی سراسر بـستـه شد گوش سخن بـشنیدنم |
| تـا خیمه زد گل در چـمن حسرت نصیبـی کو چو من | نه بـهره از شاخ سـمن، نه قسـمت از گل چـیدنم |
| بــیـدادگــر صــیـاد مــن نـشــنـیـد چــنـدان داد مــن | تــا خــود بــرفــت از یـاد مـن کــیـفــیـت نـالـیـدنـم |
| مـــن طــــایـــر آزاده ام در دام خــــاک افـــتــــاده ام | بــایـد کـه بــر بــام فـلـک زیـن خـاک دان پــریـدنـم |
| گفتـم ز شوق بـوسه ات تـا کی رسـد جـانم بـه لب | گفتا بسی جان بر لب است از خواهش بوسیدنم |
| تـا شـد فـروغـی طـبــع مـن مـدحـت گـر شـاه زمـن | شـد شـهره در هر انـجـمـن وضـع ثـنـا سـنجـیدنم |
| شـه ناصـرالدین کز کرم وقتـی که می بـخـشـد درم | گوید بـه معدن شد سـتـم از دست زر بـخـشیدنم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
