گــر دســـت دهــد دامــن آن ســرو روانــمآزاد شـــود دل ز غـــم هــر دو جـــهــانــمآمـد بــه لـب بــام کـه خــورشــیـد زمـیـنـمبـگرفـت بـه کـف جـام ک…
| گــر دســـت دهــد دامــن آن ســرو روانــم | آزاد شـــود دل ز غـــم هــر دو جـــهــانــم |
| آمـد بــه لـب بــام کـه خــورشــیـد زمـیـنـم | بـگرفـت بـه کـف جـام که جـمشـید زمانم |
| افـروخـت رخ از بــاده کـه آتـش زن شـهـرم | افـراخـت قـد از جـلوه کـه غـارت گر جـانم |
| گـــر از درم آن ســـرو خـــرامـــنـــده درآیــد | بـرخـیزم و بـر چـشـم خـود او را بـنشـانم |
| دی صبح شنیدم ز لب غنچه که می گفت | مـن تـنـگ دل از حـسـرت آن تـنـگ دهانم |
| در عالم پـیری سر و کارم بـه جوانی است | پـیرانـه سـر آمـد بـه سـرم بـخـت جـوانـم |
| اکـنون نه مرا کـشـتـی از آن ابـرو و مژگـان | دیری است که من کشته آن تیر و کمانم |
| صبـحـم همه بـا یاد سـر زلف تـو شد شام | یـک روز نـبــودم کـه نـبــودی بــه گـمـانـم |
| هم قطره فروریخـتـی از چـشـمه چـشـمم | هـم پــرده بــرانــداخــتــی از راز نــهـانــم |
| گـفـتـم کـه بــجـویـم ز دهـان تـو نـشـانـی | گم گـشـت در این نقـطـه موهوم نشـانم |
| جـز فـکـر رخ و ذکـر لبـش نیسـت فـروغـی | فـکـری بـه ضـمـیر مـن و ذکـری بـه زبـانم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
