زده است شرم لبت مهر بردهان صدفگره چـگونه شـود بـاز از زبـان صـدف؟ز حـــســرت گــهــر آبـــدار گــفــتـــارتگهر چـو آب ،روان گردد ازدهان صـدفبــه انـتـ…
| زده است شرم لبت مهر بردهان صدف | گره چـگونه شـود بـاز از زبـان صـدف؟ |
| ز حـــســرت گــهــر آبـــدار گــفــتـــارت | گهر چـو آب ،روان گردد ازدهان صـدف |
| بــه انـتــقــام، گــهـر ازدهـن فــرو ریـزم | نهند بـرجـگـرم تـیغ اگر بـسـان صـدف |
| ز اهل فـیض چـنان روزگـار خـالـی شـد | که چـون حـبـاب ندارد گهر میان صدف |
| مـکـن ذخـیره اگـر زنـدگـی هـوس داری | که رفـت بـرسـر این نقـد جـان صـدف |
| بـه پـیش بـحـر دهن وانـکـرده، جـا دارد | سحـاب اگر ز گهر پـر کند دهان صدف |
| سرشک گرم که در جان بـحر آتـش زد؟ | که آب شد ز تب گرم استخوان صدف |
| بـغـیـر کـلـک تـو صـائب کـدام ابــر بـهـار | گهر فشاندبـه این رنگ دربیان صدف؟ |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
