من مست می پـرستـم، من رند بـاده نوشمایـمـن ز مـکـر عــقـلـم، فــارغ ز قـیـد هـوشــممن بـا حـضـور سـاقـی کی تـوبـه می نمایممـن بـا وجـود مـطـرب کـی پـن…
| من مست می پـرستـم، من رند بـاده نوشم | ایـمـن ز مـکـر عــقـلـم، فــارغ ز قـیـد هـوشــم |
| من بـا حـضـور سـاقـی کی تـوبـه می نمایم | مـن بـا وجـود مـطـرب کـی پـنـد مـی نـیـوشـم |
| از مـی طــرب نـزایـد روزی کــه مـن مـلـولــم | وز نـی نـوا نـخـیـزد وقـتـی کـه مـن خـمـوشـم |
| بــا چــیـن طـره او مـشـک خـتــن بــپــاشـم | بــا نـقــش چــهـره او روی چــمــن بــپــوشــم |
| گفتـم که بـا تـو خواهم روزی روم بـه گلشن | گـفـتــا کـه شــرم بــادت از روی گـل فـروشــم |
| تــا ز اقـتــضـای مـسـتــی دامـان او بــگـیـرم | گاهی قدح بـه دستـم، گاهی سبـو بـه دوشم |
| دانی چـرا سـر و جـان از مـن نمـی سـتـانـد | تـا در رهـش بــپــویـم، تـا در پــیـش بــکـوشـم |
| بـخـت بـلندم آخـر سر حـلقه جـنون ساخـت | کان حلقه های گیسو، شد حلقه های گوشم |
| در پـــرده مـــحـــبـــت جـــبـــریــل ره نـــدارد | پـیـغـام او رسـیـده سـت بـی مـنـت سـروشـم |
| ای چشمه سار خوبـی یک ره ز عین رحمت | بــر خـاک مـن گـذر کـن تـا از زمـیـن بــجـوشـم |
| ای گـل کـه می خـراشـد خـار غـمت دلـم را | گـر بـشـنوی خـروشـم یک عـمر می خـروشـم |
| آن مهوشم فروغی از بس که دوش می داد | تــا بــامـداد مـحــشــر مـســت شـراب دوشـم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
